ข้อมูลท่องเที่ยงจังหวัดช็อกจรัง (Soc trang)

จังหวัดช็อกจรัง(Soc Trang) เป็นจังหวัดชายฝั่งทะเลในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง(mekong delta) ของเวียดนาม ตั้งอยู่บนฝั่งขวาของแม่น้ำ Masspero river  ในภาคใต้เวียดนาม อยู่บนเส้นทางระหว่างจากโฮจิมินห์ไปจังหวัดบักเลียว (Bac Lieu) และจังหวัดก่าเมา(Ca Mau) จังหวัดช็อกจรังอยู่ห่างจากโฮจิมินห์ซิตี 240 กม.

การเดินทางมาจังหวัดหวัดซ็อกจางจากโฮจิมินห์ขึ้นรถประจำทางจากสถานีขนส่งสายใต้ มีรถของหลายบริษัท ผมแนะนำของบริษัท Mai Link ถ้ามี เพราะบริษัทนี้รถบริการดี ตอนผมมาเที่ยวช็อกจางผมเดินทางมาจากบากเลียวซึ่งอยู่ตอนใส้ของช็อกจาง 30-40 กิโลเมตร รถมีบริการตลาดวันส่วนใหญ่เป็นรถที่ผ่านไปยังเกิ่นเทอ เพราะจังหวัดเกิ่นเทอคือจังหวัดที่เป็นศูนย์กลางของเวียดนามใต้โซนสามเหลี่ยมแม่น้ำโขง

จังหวัดซ็อกจางเป็นจังหวัดที่มีชาวเขมรอยู่จำนวนมากเกือบ 30% หน้าตาคนแถวนี้ออกไปทางคล้ายชาวเขมร ผิวคล้ำหลายคน ผมไปกินข้าวที่ตลาดโต้รุ่งยังได้เจอชาวเขมรและทักทายกันในฐานะเป็นประเทศติดกันคุยทักกันเป็นภาษาใกล้เคียงกัน จังหวัดนี้มีการปลูกข้าวกันมาก จะเห็นท้องนาเต็มไปหมด มีการตากข้าวริมถนน ดินอุดมสมบูรณ์น่าจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ชาวขแมร์มาอยู่ที่นี่

 เมื่อมีชาวเขมรอยู่เยอะก็มีวัดแบบชาวเขมรด้วยหลายวัด ในตัวเมืองช็อกจาง นอกจากวัดเขมรยังมีวัดที่เจ้าอาวาทปั้นรูปปั้นด้วยดินจำนวนมากคือวัดปั้นดิน(Clay Pagoda) ผมได้พาเที่ยวแล้วอ่านเรื่อง วัดเขมร วัดปั้นดิน ครับ

อาหารการกินของคนเมืองนี้เขานิยมกินเป็ดย่างใส่ข้าวเหนียว มีขายอยู่หน้าตลาดเช้าหลายร้าน รองลงมาคือข้าวหน้าหมูทอด แหล่งกินอาหารตลาดโต้รุ่งอยู่หน้าตลาดเช้า ในเมืองช็อกจางมีห้างโคออปด้วย เดินเล่นไปเที่ยวกินอาหารที่นั้นก็ได้ ที่เมืองนี้ผมได้ไปกินเต้าทึงเย็นใส่ไข่ แปลกครับ อร่อยไปอีกแบบ ชาวเมืองช็อกจางนิยมกินเป็ด เลี้ยงไก่ ตามข้าวถนนจะเห็นร้านเป็ดย่าง เลี้ยงไก่ชน แต่ไม่เท่าเมืองหวีทันครับ

โรงแรมที่พักในเมืองช็อกจางมีจำนวนไม่มากแต่ราคาไม่แพงราคาประมาณ 300-500 บาท มีโรงแรมไม่ถึง 5 แห่งที่ผมเจอ โรงแรมในกลางเมืองราคาไม่แพงมาก อาจพักกลางเมืองแล้วเดินไปเที่ยววัดเขมร วัดปั้นดิน ห้างโคออปก็สะดวกครับ

สถานีขนส่งของเมืองช็อกจางอยู่นอกเมืองประมาณ 4 กิโลเมตร นั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้าง 30 บาทไปยังสถานีขนส่ง เพื่อต่อรถไปยังเกิ่นเทอหรือโฮจิมินห์ ในทริปนี้ผมเดินทางจากช็อกจางไปยังปลายของปากไม่น้ำโขงข้ามเรือไปยังจังหวัดจร่าวิญ (Tra Vinh) เส้นทางนี้ไม่มีนักท่องเที่ยวไปเห็นวิถีของชาวเวียดนามเป็นธรรมชาติมากครับ mr.hotsia มกราคม 2555