หลังจากกลับจากกินเบียร์กลับถึงห้องว่าจะนอนพักเสียหน่อยกลับไม่ได้พักซะนี่ เพราะว่าลองเอาโน้ตบุ๊กมาลองเปิดดันไปเจอสัญญาณ WIFI ของที่ไหนก็ไม่รู้เลย update คลิปวีดีโอขึ้น youtube และก็ Check email ตรวจสอบคนเข้าเว็บ คนก็เข้าน้อยเหมือนเดิม นอนก็นอนไม่หลับอุตส่าห์เที่ยวไกลเขียนข้อมูลขึ้นเว็บขนาดนี้เมื่อไหร่จะดังเสียทีเนี่ย วัยรุ่นเริ่มใจร้อนชักเซ็งๆ เลยโปรโมทเว็บไม่ได้นอนพักเลยครับ พอถึงเวลานัดหมายก็เดินไปบ้านพ่อเฒ่าภูฟ้าตอนหกโมงเย็น
บ้านพ่อเฒ่าภูฟ้าอยู่ในโซนบ้านเก่าอยู่ทางไปขึ้นพระธาตุภูฟ้า ผมเดินไปถึงก็ได้เวลาที่แม่เฒ่ากำลังทำอาหารพอดี เมื่อเช้านี้ผมได้ซื้อหมูมาครึ่งกิโล กะว่าจะมารวนเค็มให้พ่อเฒ่าแม่เฒ่ากิน แต่ทำไปทำมาแม่เฒ่าเอาไปหมักและทอดให้เรียบร้อย เลยไม่ต้องโชว์ฝีมือได้แต่กินอย่างเดียวครับ พ่อเฒ่าและแม่เฒ่าแกเป็นคนจีนฮ่อ พูดลาวพอได้ผมก็สื่อสารกันเป็นภาษาลาว บ้านนี้อยู่กันแค่สองคนลูกโตๆออกเรือนกันไปหมดแล้ว เหลือแต่คนแก่สองคน การได้มากินข้าวบ้านชาวพงสาลีแท้ๆแบบนี้ ทำให้ผมได้มีโอกาสคุยเรื่องเก่าๆของเมืองพงสาลี ทำให้รู้ความเป็นมาของที่นี่มากขึ้น
เมืองพงสาลีเป็นเมืองพัฒนาที่หลังสุดของประเทศลาว เนื่องจากอยู่ไกลที่สุด มายากที่สุด คนที่อาศัยที่นี่ก็เป็นชาวเขาเป็นส่วนใหญ่ ทำให้ที่นี่อยู่ในความมืดยาวนานกว่าเมืองอื่นๆ พงสาลีพึ่งมามีไฟฟ้าใช้เมื่อสิบกว่าปีมานี่เอง ก่อนหน้านี้สิบกว่าปี พ่อเฒ่าและแม่เฒ่ายังประกอบอาชีพเอาของใช้ต่างที่หลังม้า จูงไปขายในป่าเขาที่ไกลออกไปนอกเขตตัวเมืองพงสาลี ทุกวันนี้ม้าไม่มีให้เห็นที่ตัวเมืองพงสาลีแล้ว ม้าหายไปพร้อมๆกับการที่มีรถยนต์มาแทนที่ มีแสงสว่างจากไฟฟ้าเข้าถึง
“พงสาลี” ก็คือพงของต้นไม้ ป่าของต้นไม้ที่ชื่อว่าต้นสาลี แต่ก่อนมีมากนี่คือที่มาของชื่อเมืองพงสาลี อาหารเย็นของผมเริ่มต้นด้วยการกินเหล้าขาวของพงสาลีก่อนสักแก้วสองแก้วพอเป็นกระษัย จากนั้นแม่เฒ่าก็ตักข้าวแจกและก็กินข้าวด้วยตะเกียบตามแบบฉบับของชาวจีน อาหารมื้อนี้ที่อร่อยสุดคือหมูทอดจิ้มซอสแมกกี้ แมกกี้ฝั่งไทยจริงๆ มาขายไกลถึงเมืองพงสาลีและยังคงความอร่อยเช่นเดิม อาหารแปลกๆอีกอย่างคือรากไม้อะไรสักอย่าง (ดูในรูปที่อยู่ในจานตั้งหน้าแม่เฒ่า) เจ้ารากไม้นี้กินออกรสชาติเหมือนข่า ไม่อร่อยเลยสักนิดเดียวผมเจอไปก้านเดียวต้องรีบวาง
ส่วนอาหารอื่นๆคือไข่ต้ม ซุบแตงและก็ไข่เจียว ทุกอย่างกินได้เรื่อยๆตามแบบฉบับคนกินง่ายอย่างผมอยู่แล้ว การที่มาเที่ยวไกลถึงพงสาลี และได้มากกินข้าวบ้านชาวบ้านพงสาลีแท้ๆ ได้คุยความเป็นมาของเมืองพงสาลีโบราณ สำหรับผมมันช่างเป็นการท่องเที่ยวที่สมบูรณ์แบบจริงๆ เหล้าพงสาลีอร่อย อาหารอร่อย กินเสร็จก็นั่งดูทีวีภาษาจีนซึ่งผมไม่รู้เรื่องเลย ต้องให้พ่อเฒ่าแม่เฒ่าสอนให้
ได้เวลาอันสมควรก็ขอตัวกลับที่พัก เดินกลับที่พักตอนสองทุ่มสามทุ่ม ถนนหนทางของพงสาลีเงียบแล้วไม่มีคนเดิน ไม่มีรถวิ่ง เมืองพงสาลีช่างสงบเร็วจริงๆ ผมกลับถึงที่พักก็เอารูปออกจากเครื่องคอมพิวเตอร์ จริงๆว่าจะพักที่นี่ต่ออีกคืน เสียดายที่เนตที่นี่ช้ามาก ทำงานไม่สะดวกจึงจะเดินทางไปเมืองงอยต่อในวันพรุ่งนี้ วันนี้ผมขอตัวนอนก่อนครับ พรุ่งนี้เช้าจะตื่นมาพาเดินทางไปเที่ยวเมืองงอย ….Mr.Hotsia พ.ค. 2553
