อาหารอีกอย่างหนึ่งที่ mr.hotsia จะแนะนำให้ลองชิมของจังหวัดกระแจะคือ “กล้วยฉาบ” บนเส้นทางที่นั่งรถมาจากพนมเปญมุ่งหน้าไปกระแจะ รถจะจอดพักกลางทาง และที่นั่นจะมีร้านขายกล้วยฉาบหลายร้าน จนเรามองชมดูรู้ว่าต้องอร่อยแน่นอน ชาวเขมรเองก็นิยมซื้อเป็นของฝาก ผมเลยซื้อมาลองชิมดูหนึ่งถึง ปรากฏว่ากรอบ อร่อยจริงๆ แนะนำครับกล้วยฉาบสูตรเขมรเขาไม่ธรรมดา มีโอกาสลองชิมดูนะ mr.hotsia เมษายน 2555
อโวคาโด้มีสรรพคุณช่วยลดคอเลสเตอรอลในเส้นเลือด มีผลดีต่อร่างกาย เนื่องจากเป็นผลไม้เมืองหนาวหากินยากในประเทศไทยทำให้ราคาในไทยแพง ที่จังหวัดกระแจะผมเดินเล่นไปตามริมแม่น้ำโขงเห็นร้านน้ำปั่นมีอโวคาโด้ขายด้วย จึงไปสั่งกินดูน้ำอโวคาโด้ที่นี่ไม่แพงและอร่อยด้วย ชาวเขมรเนี่ยผมว่าเขาทำน้ำผลไม้ปั่นอร่อยถูกใจผมนะ ไม่เชื่อลองชิมดู อโวคาโด้หายากในบ้านเราแต่ที่นี่เอาไปปั่นแก้วละไม่กี่บามครับ เที่ยวสะใจ อร่อยสะใจครับ mr.hotsia เมษายน 2555
จังหวัดกระแจะเป็นจุดชมอาทิตย์ตกที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง เพราะตัวเมืองที่ตั้งอยู่ทิศตะวันออก แม่น้ำโขงช่วงนี้กว้างมากถึงแม้ว่าจะมีเกาะกลางน้ำขนาดใหญ่กว้างหลายกิโลเมตร ตั้งขนานกะเมืองกะแจะก็ตาม แม่น้ำโขงของยังกว้างอยู่ดี เวลาอาทิตย์ตกน้ำแสงสีทองจะไปสะท้อนกะแม่น้ำโขง ทำให้เหมือนน้ำและฟ้าถูกฉาบด้วยประกายแสงทอง เป็นภาพที่ประทับใจนักท่องเที่ยวยิ่งนัก mr.hotsia เมษายน 2555
แนมปลากระแจะ ผมไปเที่ยวจังหวัดกระแจะเห็นแทบทุกร้านที่ขายของจะมีแหนมปลาขาย บ้างก็ห่อใบไม้ บ้างก็พาสติก ตอนไปเที่ยวงานปีใหม่เขมรที่วัดก็มีแหนมปลาห่อใบมะยม แสดงว่าที่กระแจะเนี่ยแหนมปลาเขาดังจริงๆ ขากลับจากวัดเจอร้านขายของฝากที่แต่ละร้านมีแหนมปลาและข้าวหลามขาย จึงให้รถตุ๊กๆ หยุดรถลองลงไปชิมเสียหน่อย แหนมปลาที่กระแจะเขารสชาติดีจริงๆ ไม่เปี้ยวเกินไป ไม่หวาน กำลังดี มีกลิ่นหอมแล้วนุ่ม ไม่มีก้างปลามากวนลิ้น แต่ละห่อมีพริกขี้หนูใส่ให้นิดหน่อยกัดกินไปพร้อมแหนมถือว่าสุดยอดมากครับ ส่วนข้าวหลามผมลองกินแล้วผมว่าจืดไปชอบประมาณหนองมนที่มีกลิ่นแล้วกะทิหอมๆแบบนั้นมากกว่า เอาเป็นว่าแหนมปลากระแจะห้ามพลาดและควรซื้อไปฝากคนที่บ้านด้วย เพราะราคาถูกอย่างเหลือเชื่อครับ mr.hotsia เมษายน 2555
ตามเส้นทางของแม่น้ำโขงมีโลมาอิรวดีหรือโลมาหัวบาตรอยู่สองแห่งที่ผมรู้ หากไล่มาเส้นทางแม่น้ำโขงลงมาแหล่งแรกคือเขตติดต่อของลาวและกัมพูชาทางตอนล่างของน้ำตกหลี่ผี ห่างจากดอนเดชมาทางตอนใต้ 6 กิโลเมตร ตรงนี้ mr.hotsia เคยล่องเรือไปชมมาแล้ว และเห็นด้วยมีหลายตัว แม่น้ำโขงช่วงนี้กว้างเป็นทะเลสาบเลยครับ น้ำนิ่ง วิวสวย จุดนี้สามารถดูได้จากจังหวัดสตรึงแตรงประเทศกัมพูชา บริเวณชายแดน มีเรื่อของเขมรให้บริการ เขาดูโลมากันประเทศของตัวเอง ที่ลาวจะมีนักท่องเที่ยวมากกว่า บางวันโลมาขึ้นฝั่งเขมร ก็ต้องแล่นเรือข้ามไปดูที่ฝั่งนั้น และเสียเงินให้ทางกัมพูชา แถวนั้นเป็นทะเลสาบกว้างๆครับ อีกแห่งคือที่จังหวัดกระแจะอยู่ห่างจากตัวเมืองไปทางเหนือ 15 กิโลเมตร โลมาอิรวดีน้ำจืดที่หายากปัจจุบันมีเหลือเพียงประมาณ 20 ตัว ให้เห็น เป็นสวรรค์ที่ชื่นชอบสำหรับคนที่รักธรรมชาติและสัตว์จุดชมโลมาอิรวดีนี้ ตั้งอยู่ที่หมู่บ้าน Kampee ใน Sambok Commune เท่าที่ผมดูผมแนะนำให้ไปดูที่ตอนใต้ของลาวแยอะและบรรยากาศดีกว่า น้ำนิ่ง ดูตอนอาทิตย์จะตกดินยิ่งสวย แต่หากถึงกระแจะแล้วก็ไม่ควรพลาดที่ต้องมาอยู่ดี Mr.hotsia ซื้อทัวร์จากโรงแรมที่พักมีตุ๊กๆที่พูดภาษาอังกฤษพอได้มารับตั้งแต่ 07.30 น. ผมแนะนำว่าไปเช้ายิ่งดี คนน้อย แดดไม่ร้อน เมื่อไปถึงจุดที่ชมโลมาหากราคาทัวร์ไม่รวมกับค่าตั๋วเรือชมโลมาก็ต้องซื้อตั๋วเรือคนละ 9 USD นั่งเรือลำเดียวกับนักท่องเที่ยวอื่นๆ ส่วนใหญ่เป็นชาวเขมร แต่หากซื้อทัวร์ที่รวมค่าเรือแล้วก็จะนั่งเฉพาะเพื่อนในกลุ่มของเราเอง ผมแนะนำซื้อทัวร์แบบรวมค่าเรือด้วยเลยส่วนตัวกว่าครับราคาไม่ต่างกันมาก แต่ต้องการประหยัดก็อีกเรื่องหนึ่ง เมื่อเรือแล่นไปกลางน้ำก็ดักรอชมโลมาที่ต้องโผล่มาหายใจเรื่อยๆ เรือก็จะกรูกันล้อมไปชมโลมา ผมจึงบอกว่ามาให้เช้าเข้าไว้เรือน้อยยิ่งไม่กวนโลมาครับ เรือจะอยู่กลางน้ำประมาณ 1 ชั่วโมงแล้วกลับสู่ฝั่ง…
อาหารพื้นเมืองของชาวกระแจะที่ผมเห็นอันดับแรกที่คนเมืองนี้ชอบน่าจะเป็นข้าวต้มไก่ ที่มีหลายร้านริมแม่น้ำโขงตั้งร้านขาย แล้วแต่ละร้านก็จะขายเหมือนกันคือข้าวต้มไก่ ผัดมาม่า แล้วก็ไข่ลูก หรือไข่ต้มที่เป็นตัวลูก ร้านแบบนี้เปิดตอนเย็นเหมาะสำหรับนั่งกินไปชมอาทิตย์ตกน้ำโขงไปด้วย ผมเองก็ไปชมข้าวต้มไก่มาแล้ว ผมว่าที่กำปอดอร่อยกว่าครับ อาหารอย่างอื่นที่ผมเห็นขายหลายร้านคือพอกปิ้งย่าง ที่นี่เขาจะย่างปลาช่อนทั้งตัวทั้งเกล็ด นอกจากปลาช่อนยังมีพวกไก่ย่าง หมูย่าง ไส้ย่าง แต่เขากินกะข้าวเจ้าไม่ได้กินกะข้าวเหนียวนะครับ ผมว่าปลาช่อนย่างน่าจะอร่อยนะ หากมาครั้งหน้าจะลองชิมให้ดูครับ mr.hotsia เมษายน 2555
สงกรานต์ 2555 mr.hotsia ไปเที่ยวที่พนมเปญ กำปงธม กำปงจาม กระแจะ จังหวัดต่างๆของเขมรเขาไม่มีการสาดน้ำวันสงกรานต์ ไม่มีการเล่นแป้ง ไม่เหมือนไทยและที่หลวงพระบางที่ผมไปสงกรานต์หลวงพระบางมาปีที่แล้ว สงกรานต์เขมรที่นี่เรียก “ปีใหม่เขมร” เป็นวัดหยุดยาวของชาเขมรติดต่อกันหลายวัน ชาวเขมรในพนมเปญจะกลับบ้าน ไปเที่ยว และจะไปทำบุญปีใหม่กันที่วัดในช่วงเช้า ตั้งแต่ผมอยู่พนมเปญ ผมเห็นหนุ่มสาว คนแก่ เด็ก แต่งชุดขาว หิ้วปิ่นโตอาหารซ้อมมอเตอร์ไซค์ไปทำบุญที่วัด ที่วัดพนมมีคนไปมาก วัดอื่นๆก็เช่นกัน หลังการทำบุญจะมีการละเล่นที่วัด (วัดพนม) ส่วนวัดอื่นๆ ผมไม่เห็นมี นอกจากวัดในพนมเปญ ผมได้เดินทางมายังจังหวัดกระแจะ ทางตอนเหนือของกัมพูชา มาทำบุญที่วัดยามเช้า ต่างจังหวัดของเขมรยิ่งน่าสนใจมีการทำบุญกัที่วัด แต่งชุดขาวทั้งหนุ่มสาวและเด็ก คนมีอายุ ที่จังหวัดกระแจะ ผมเดินทางไปดูปลาโลมาแม่น้ำโขงตั้งแต่ 07.00 น. หลังจากนั้นไปวัดที่อยู่บนภูเขา เห็นชาวเขมรทุกวัย แต่ชุดขาวถือปิ่นโต ไปทำบุญที่วัด วัดที่ผมไปเป็นวัดที่อยู่บนเขาต้องเดินขึ้นไปหลายร้อยขั้น บนวัดมีการก่อกองทราย ขนทรายเข้าวัด ทำบุญเลี้ยงพระเพล เริ่มต้นด้วยการเอาไหว้พระก่อกองทราย แล้วไปถวายอาหารแก่พระรับพร ตักบาตรข้าวสวย แล้วนำอาหารไปจัดลงสำรับ หลังจากนั้นก็เดินไปไหว้พระพุทธรูปคล้ายพม่าที่อยู่บนสุดของยอดเขา ตรงนั้นจะมีคนคล้ายให้คำแนะนำอะไรบางอย่าง ผมไม่แน่ใจว่าดูดวงผูกดวงเขมรหรือไม่ ผมเห็นเข้าไหว้พระเสร็จก็จะไปทำบุญกะคนนี้แล้วฟังอะไรสักอย่างครับ สงกรานต์สาดน้ำในเขมรมีอยู่บ้างตามชายแดนไทย แต่ลึกในเมืองหลวงและต่างจังหวัดไม่มีสาดน้ำสงกรานต์ คงมีแต่การไปทำบุญที่วัด ไหว้พระ…
จังหวัดกระแจะ (Kratie/Kracheh) ในภาษาเขมรแปลว่าผงเครื่องสำอาง เป็นจังหวัดของกัมพูชาที่ตั้งอยู่ในทิศตะวันออกเฉียงเหนือ อยู่ทางตอนใต้ของจังหวัดสตรึงแตรง ทางทิศตะวันออกเป็นจังหวัดมนดูคีรี(Mondulkiri) ทางทิศตะวันตกของกระแจะคือจังหวัดกำปงธม(Kampong Thom) ทิศใต้คือจังหวัดกำปงจาม เมืองหลวงของจังหวัดคือเมืองกระแจะ ตั้งอยู่ทิศตะวันออกของแม่น้ำโขง หากวัดระยะทางจากกระแจะมายังชายแดนอุบลที่ไกล้ที่สุดระยะห่างเพียง 170 กิโลเมตรเท่านั้นเองครับ จังหวัดกระแจะมีวิหาร Sarsar Mouyrouy ซึ่งเจดีย์ที่สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 16 พระเจดีย์นี้มีความสัมพันธ์กับเขมรโบราณ จังหวัดกระแจะมีหลายวัดที่สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 8 แม่น้ำโขงไหลมาจากทิศเหนือไปทางทิศใต้ของจังหวัด แม่น้ำโขงผ่านจังหวัดยาวประมาณ 140 กม และมีปลาโลมาอิรวดี ที่มีนักท่องเที่ยวทั้งเขมรและต่างชาติมาชมดู ที่เมืองกระแจะมีหลายร้อยเกาะที่ถูกน้ำท่วมในหน้าฝน ในปี 2007 รัฐบาลกัมพูชาวางแผนที่จะสร้างเขื่อนบนแม่น้ำโขงที่อยู่ใกล้เมืองกระแจะด้วย จังหวัดมีภูมิอากาศมรสุมมีฤดูหนาวตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงมีนาคม, ฤดูร้อนเริ่มตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงพฤษภาคมและฤดูฝนตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงตุลาคม น้ำท่วมเป็นประจำในจังหวัดกระแจะ โดยท่วมล้นแม่น้ำโขงในเดือนพฤษภาคมประมาณ 4 เมตรในช่วงฤดูฝน จังหวัดกระแจะมีชนกลุ่มน้อยของประเทศเวียดนามอย่างมาก ประมาณ 70% ของผู้อยู่อาศัยของจังหวัดอยู่ ริมแม่น้ำโขง พื้นที่เกินกว่าแม่น้ำที่มีประชากรเบาบาง มิสเตอร์ฮ๊อตเซียเดินทางไปเที่ยวกระแจะได้พักในเมือง และมีโอกาสไปเที่ยวชนบทอีกด้วย โดยผมซื้อทัวร์ไปดูโลมา ซึ่งออกตั้งแต่เจ็ทโมงครึ่ง รถตุ๊กๆ จะพาไปชมโลมา เที่ยววัด แล้วผ่านแดนชนบทของเมืองด้วย การเดินทางมาเที่ยวจังหวัดกระแจะ หากเดินทางมาจากพนมเปญ จะมีรถบัสปรับอากาศของบริษัทโสรยา ใช้เวลาเดินทางประมาณ 5 ชั่วโมงก็ถึงจังหวัดกระแจะ หรือหากเข้าเที่ยวมาจากทางภาคใต้ของประเทศลาวก็ผ่านมาจากทางจังหวัดสตรึงแตรง…
หลังจากผมเดินทางมาถึงหลวงพระบางเมื่อวาน ก็ไปเดินเล่นถนนคนเดินหลวงพระบาง และตื่นเช้ามาก็ไปกิน ข้าวจี่หลวงพระบาง ผมก็ยังไม่เห็นว่าหลวงพระบางน่าเที่ยวสมเป็นมรดกโลกตรงไหนเลย ก็เหมือนเมืองท่องเที่ยวทั่วๆไป นักท่องเที่ยวเยอะของแพง กลางวันร้อนตับแล้บ เอ้เมืองมรดกโลกหลวงพระบางต้องมีอะไรดีสินะ วันนี้ผมจะเดินให้ทั่วเลยเพราะจากข้อมูลเมืองหลวงพระบางเขาได้เป็นเมืองมรดกโลกเพราะว่ามีสิ่งปลูกสร้างน้ำมือคน ที่ยังคงความงดงามรักษาวัฒนธรรมได้เป็นอย่างดี ดังนั้นผมต้องเดินไปแถวๆ ที่ไม่ใช่ที่พักผมแน่นอนเพราะเป็นที่พักราคาไม่แพง ย่อนทำเลไม่ใช่ดีนัก วันนี้ผมจึงจะสำรวจให้ทั่วหลวงพระบางดูจากแผนที่เดินเล่นด้านล่างผมเริ่มเดินจากที่พักออกไปทางริมแม่น้ำโขงแล้วก็เดินอ้อมเป็นวงรอบแม่น้ำโขง แม่น้ำคานกลับมาถนนคนเดิน เส้นทางนี้เดินได้ชิวๆ อากาศดีๆ ระยะทางเดินเล่นอยู่ที่ประณ 3 กิโลเมตรได้ครับ (อาจมากหรือน้อยกว่านี้นะ) ผมเดินไปตามซอยเล็กๆ ทุกซอยเป็นบ้านเก่าๆทั้งหมด สวยงามทุกหลังคา ไม่มีบ้านตึกโผล่มาให้เห็น ชาวบ้านถึงแม้อยู่ในเมืองหลวงพระบาง ก็ยังคงรักษาวัฒนธรรมอันดีงามได้อย่างดีครับ ผมเคยไปเที่ยวพงสาลี ชาวบ้านเรียกกินข้าวกินปลามาแล้ว ที่หลวงพระบางเป็นเมืองท่องเที่ยวคิดว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ก็เป็นไปแล้ว ผมเดินเล่นไปเจอชาวบ้านเขาทำอาหารเย็นเตรียมไปทำบุญ ก็เลยไปคุยกับเขา และนิสัยใจคอแบบไทยลาวก็เหมือนกัน แขกมาถึงเรือนชานให้ต้อนรับ ยกน้ำมาให้คุยอย่างมิตรภาพเลยครับ ที่ผมสังเกตเห็นหลวงพระบางยังมีการก่อสร้างตลอดเวลา แต่ทำไมถึงยังรักษาบ้านเก่าๆไว้ได้อย่างดี ผมจึงไปคุยกับชาวบ้านและคนหลวงพระบางจึงรู้ว่าเมืองหลวงพระบาง เมื่อเป็นเมืองมรดกโลกแล้ว เขาจะมีคณะกรรมการของต่างประเทศที่ดูแลมรดกโลก ทำงานร่วมกับคนท้องที่ ควบคุมเรื่องการก่อสร้างปรับปรุงอาหารบ้านเรือนทั้งหมด โดยมีกฎที่เข้มอยู่ว่า สิ่งปลูกสร้างเดิมเป็นอย่างไรหากจะปรับปรุงซ่อมแซมต้องทำเหมือนเดิม สูงห้ามเกินของเดิม วัสดุที่ใช้ก็ต้องเช่นเดิม!!! มิน่าล่ะเขาถึงยังคงอะไรเก่าๆได้ถึงวันนี้ ผมยิงเดินไปลึกมากขึ้น ก็เห็นคุณค่าของเมืองมรดกโลกหลวงพระบางมากขึ้นว่าสมควรแล้วที่ได้มาซึ่งหลวงพระบางเมืองมรดกโลก ผมได้ไปคุยกับเจ้าของเกสเฮ้าส์ข้างๆ ที่ผมพักเขาบอกผมว่ามีบ้านบางหลังมุงหลังคาด้วยดิน และหากจะซ่อมแซมต้องใช้หลังคามุงดินเช่นเดิน ซึ่งหลังคาดินนั้นหายากแล้ว หากหาได้ทำได้ก็ต้องราคาสูง ทำไปทำมา บ้านหลังนี้ก็ยังคงมีให้เห็นแบบเดิมๆ หลังคาดินไม่มีใครไปทำอะไรต่อ…