อาหารโบราณอมรปุระ ร้านอาหารที่คนขับเราที่เราเช่าไปเที่ยวสะพานอูเบ็งมักจะพานักท่องเที่ยวไปแวะคือ “Renaissanee Cafe & Restaurant” ที่อยู่ร้านคือ No.3 Salain, Sin Swel Putt Qaurter (Near Ng\aga Yone Pagada), Amarapura Mandalay โทร 09-43069746 ให้สั่งเมนู “Amarapura Kyet Thar Chet” มันแกงไก่แบบโบราณของเมืองอมรปุระเขา เวลากินแล้วให้จินตนาการว่าเราเป็นคนโบราณเมืองนี้กินอาหารโบราณเช่นนี้ เพิ่มอรรถรสการท่องเที่ยวเมืองโบราณแห่งนี้ครับ ลองดูนะ ครับ mr.Hotsia เที่ยวสะใจ ก.พ. 2558
ตลาดเทพี มัณฑะเลย์ ในวันที่ผมเช่ามอเตอร์ไซค์เที่ยวนอกเมืองไปหมิงกุน (Mingun) และไป Sagaing hills ขากลับจะผ่านตลาดทางขวามือก่อนเข้าเมืองมัณฑะเลย์ ตลาดนี้คึกคักมาก มีสาวมัณฑะเลย์นั่งบนเก้าอี้สูงขายขนมมัณฑะเลย์ ดูไปเหมือนเป็นการนั่งประกวดเทพี วันแรกผมบอกให้แวะไม่ทัน แต่วันที่สองผมตั้งใจแวะและเดินทักทายทีละร้าน และถ่ายรูปนางงามมัณฑะเลย์ ในตลาดเทพีของผมมาฝากกันด้วย บางคนไม่อนุญาติก็ไม่ได้ถ่ายรูปมานะครับ แต่คลิปวีดีโอมีครบนะตลาดนี้เหมือนตลาดนัดของไทย มีข้าวของมาวางขายริมถนน แต่ส่วนที่เป็นเทพีดูเหมือนจะตั้งอยู่ถาวร ทุกคนขายขนมมัณฑะเลย์อย่างเดียวกัน คล้ายกาละแมไทย นางงามเทพีจะนั่งยิ้มให้คนที่มาซื้อเรียงรายประมาณสิบคน ด้านหน้าของเหล่านางงามจะมีตราชั่งโบราณแบบถ่วงแขวนอยู่ นอกจากกาละแมยังมีขนมท้องถิ่นของมัณฑะเลย์อีหลายอย่าง นี่เป็นเสน่ย์อีกอย่างหนึ่งของมัณฑะเลย์ที่ผมชอบ เที่ยวสะใจครับ mr.hotsia สิงหาคม 2556
Sagaing hills เป็นเมืองหลักของเมืองหลวงของ Sagaing Divisionในเขตมัณฑะเลย์ ประเทศพม่า เมืองที่ตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำอิระวดี ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของมัณฑะเลตั้งอยู่บนฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำ Sagaing เป็นศูนย์กลางศาสนาพุทธวิหาร เมืองที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์พม่าในช่วง ค.ศ. 1760 – ค.ศ. 1764 แค่ช่วงเวลาเพียง 6 ปีผมเดินทางมาเที่ยว Sagaing hills โดยการเหมารถมอเตอร์ไซค์ 1 วัน ในราคา 15 USD หรือ 15,000 จ๊าด หรือ 450 บาท เป็นมอเตอร์ไซค์พร้อมคนขับ ผมออกเดินทางแต่เช้ามืดเพื่อไปให้ทันอาทิตย์ขึ้นที่สะพานไม้อูเบ็ง จากนั้นสายๆ ผมถึงมาที่ Sagaing hills รถจะจอดด้านล่างของทางขั้น ต้องเดินขึ้นบันไดไปหลายหอบ แน่นอนเหงื่อท่วมแน่นอน คนแก่ไม่แนะนำให้ขึ้น เมื่อไปถึงด้านบนจะเห็นวิวมองลงมาเป็นยอดเขาต่างๆ มีเจดีย์เต็มไปหมด เป็นที่ท่องเที่ยวสำคัณแห่งหนึ่งของมัณฑะเลย์ Sagaing hill นั้นคนละที่กะเมืองพุกาม (Bagan) ชื่อฟังเกือบคล้ายกัน พุกามนั้นอยู่ห่างจากเมืองมัณฑะเลย์ไป 145 กิโลเมตร ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองมัณฑะเลย์ ที่พุกามมีทะเลเจดีย์ที่ดังไปทั่วโลก เสียดายมาครั้งนี้ผมเลือกที่จะไปเนปิดอว์เลยไปได้ไปเยือนพุกาม ครั้งหน้าผมจะมาพุกามอีกครั้ง ผมต้องเที่ยวพม่าให้ครบทุกเขตทุกรัฐให้ได้…
ผมชอบเที่ยวดูวิถีชีวิตของชาวนาในประเทศเพื่อนบ้านและของไทยด้วย เพราะพ่อแม่ผมเป็นชาวนา ผมเองก็ทำนามาตั้งแต่เด็ก จนโตขึ้น ม.4 ไปเรียนเบญจมฯ ที่แปดริ้วจึงไม่ได้ทำนา ดังนั้นไปไหนเจอชาวนาผมจะระลึกถึงและถ่ายคลิปถ่ายรูปเสมอ ชาวนาในไทยตกกล้าใช้วิธีหาบไป เวลาดำนาปล่อยน้ำใส่นาแล้วลงแขกกัน ส่วนชาวนาในพม่าเวลาตกกล้าเอาต้นข้าวใส่ในเกวียนแล้วไปโยนตกกล้าในท้องนา ผมชอบมากครับเห็นหลายแห่งในมัณฑะเลย์ ส่วนเวลาดำนาในพม่าเขาไม่ต้องใช้น้ำมากผมเห็นน้ำแห้งๆ การดำนาของชาวพม่าเหมือนที่ผมเห็นดำแบบไทลื้อที่บ้านศรีดอนชัยครับ mr.hotsia สิงหาคม 2556
ตั้งชื่อว่าก๋วยเตี๋ยวขยำเส้นไม่เกินเลยไป ผมเดินไปเที่ยวตลาดเช้าของเมืองมัณฑะเลย์ ผมเห็นแม่ค้าเอามือเปล่าขยำเส้นใส่พริกเผาอย่างเมามัน แล้วก็เสริฟให้ลูกค้าที่มานั่งรอกิน ผมว่ามันต้องอร่อยแน่ และผมก็ไม่ได้กินแบบนี้มานานแล้วตั้งแต่แม่เอาข้าวคลุกปลาทูให้กินตอนเด็กๆ ผมจึงสั่งหนึ่งถ้วยทันทีและขอแบบขยำแบบเดิมด้วย อดใจรอพักใหญ่เพราะคิวขยำยาว ในที่สุดผมก็ได้กินอร่อยและแปลกตรงได้ไปทำอะไรที่คนท้องถิ่นเขาทำกันครับ มีคลิปนะครับ ก๋วยเตี๋ยวขยำร้านนี้อยู่ในตลาดเช้ามัณฑะเลย์เดินไปหาชิมดูจะได้ความรู้สึกแปลกใหม่ครับ mr.hotsia สิงหาคม 2556
สำหรับคนที่ดูหยกไม่เป็น จะหาซื้อหยกเป็นของฝากทั้งทีนั้นยากมาก ผมเองก็ดูไม่เป็น ผมจึงใช้วิธีไปซื้อในสนามบินมัณฑะเลย์ขากลับก่อนบินมาไทยครับ ผมมีความคิดว่าร้านที่อยู่ในสนามบินน่าจะได้ผ่านการตรวจรับประกันมาแล้วโดยรัฐบาลและคงไม่โขกราคามากเกินไปเพราะทุกชิ้นมีราคาติดอยู่ ตอนผมไปเดินซื้อผมเห็นนักท่องเที่ยวคนหนึ่งซื้อหยกรูปเจ้าแม่กวนอิมราคา 15,000 บาท สำหรับผมว่าแพงแต่ดูแล้วสวยมากครับ ลองเอาเทคนิคผมไปใช้บ้างไม่ว่ากันนะ หยกเป็นอัญมณีสีเขียวมักจะใช้เพื่อทำให้วัตถุหรือเครื่องประดับตกแต่ง หยกเป็นหินอ่อนธรรมชาติสีเขียว ในโบราณก็นำมาทำเครื่องประดับนานมากแล้ว มีการพบสิ่งประดิษฐ์หยกเป็นฟอสซิลที่เก่าแก่ที่สุดจากยุคก่อนประวัติศาสตร์เป็นเครื่องประดับที่เรียบง่ายในรูปทรงของลูกปัด, ปุ่ม นอกจากนี้หยกยังใช้เป็นแกน , มีด , และอาวุธ หยกมีมีสองประเภท ประเภทแรกคือหยกแข็ง ( jadeitite ) ความแข็งของ 6.5-7 ประเภทที่สองคือหยกอ่อน ( Nephrite ) ความแข็งของ 5.5-6 หยกสีเขียวมรกตจะถือว่ามีค่ามากที่สุดทั้งในอดีตและปัจจุบัน ปัจจุบันพม่าและกัวเตมาลาเป็นสองแหล่งที่มาที่สำคัญของหยกแข็ง ขณะที่แคนาดาเป็นประเทศผู้ผลิตหลักของหยกอ่อน mr.hotsia สิงหาคม 2556
เมืองอังวะ(Innwa) เป็นเมืองหลวงเก่าของพม่า ปัจจุบันอยู่ในเขตมัณฑะเล ทุกวันนี้มีซากปรักหักพังของเมืองหลวงเก่าสถาปัตยกรรมโบราณของอังวะดึงดูดนักท่องเที่ยวมายังเมืองแห่งนี้ ตัวเมืองเป็นสามเหลี่ยมมีน้ำอิรวดีล้อมรอบการเดินทางไปเที่ยวต้องนั่งเรือไป ที่เมืองอังวะมีรถม้าให้บริการนักท่องเที่ยวหลายคน อาอาชีพของชาวเมือง ณ.วันนี้ทำนา และให้บริการรถม้าต่อนักท่องเที่ยว ขายของตามสถานที่ท่องเที่ยว ผมเห็นหลายคนทอเสื่อและสานไม้ไผ่กะลา ผมไปเห็นวิถีชีวิตของชาวอังวะในวันนี้ ส่วนเรื่องเมืองเก่านั้นเมื่อไม่มีความรู้ทางประวัติศาสตร์เลยไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ก็ถ่ายรูปและคลิปมาฝากครับ สำหรับผมไปเห็นวิถีชีวิตผู้คนก็ ok แล้ว mr.hotsia สิงหาคม 2556
อีกหนึ่งกิจกรรมที่ผมมักไปทำเมื่อไปเรียนรู้วิถีชีวิตตอนที่ผมสำรวจเดินทางเที่ยวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือการไปตัดผมในร้านตัดผมของเมืองของประเทศต่างๆ สำหรับในพม่าร้านตัดผมมีสองอย่างคือแบบดั้งเดิมที่ตามโคนต้นไม้ เหมือนสนามหลวงสมัยก่อน กะอีกแบบเป็นร้านเปิดจริงจัง พอดีที่พักโรงแรมฟอร์จูน โฮเต็ล แค่ออกมาอยู่ทางขวามือเลย ร้านจัดผมในมัณฑะเลย์มีช้างตัดนับสิบคนส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น ไม่ใช่งานคนมีอายุหรือเป็นเฉพาะร้านที่ผมไปตัดก็ไม่รู้ ร้านตัดแบบนี้ไม่มีสระด้วยตัดเสร็จก็จบเลยครับ ผมเคยเจอร้านสระอย่างเดียวในเมืองเนปิดอว์นะนวดถึงหลังสบายโคตรๆ ครับ mr.hotsia สิงหาคม 2556
SHWE NANDAW KYAUNG golden palace monastery Shwenandaw (Shwe-Kyaung-Pyi) เป็นอาคารที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ของมัณฑะเล เพราะว่าเป็นพระราชวังไม้ของกษัตริย์ Mindon เป็นส่วนหนึ่งของที่ประทับ Mindon Min ได้สิ้นพระชนม์ที่นี่ และลูกชายเขาได้ย้ายมายังที่อยู่ปัจจุบันที่เห็น ผมเขามาเที่ยวที่นี่แบบไม่รู้ข้อ และพึ่งมารู้ตอนเขียนเรื่องครับ วิธีการเข้าชมพระราชวังมัณฑะเลย์และกลุ่มพระที่นั่งต่างๆ เราต้องซื้อบัตรเขาชมในราคา 10 USD หรือ 300 บาท ด้านหลังบัตร จะมีให้ประทับตราว่าดูไปกี่ที่แล้ว สถานที่ที่ไม่ควรพลาดคือพระราชวังมัณฑะเลย์ และที่นี่ ส่วนมัณฑะเลย์ฮิลล์ผมไม่รู้ว่าเขาสแต๊มไหม เพราะตอนผมขึ้นไปไม่มีคนตรวจบัตรครับ สำหรับผมแค่เที่ยวแบบเปิดหูเปิดต่างผ่านไป เพราะผมไม่มีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์อะไรมากนัก mr.hotsia สิงหาคม 2556
อาหารการกินของชาวมัณฑะเลย์นั้นผมว่าไม่ต่างจากย่างกุ้งนะ หากกินตามริมถนนมีร้านอาหารแบบพม่าย่างกุ้ง สั่งอาหารเอากี่อย่างก็ตักใส่ถ้วยเล็กๆมาให้ มีข้าวมาหนึ่งหม้อให้ตักใส่จานเอง กินเยอะน้อยว่ากันไป แล้วมีน้ำจิ้ม น้ำพริกแจ่วต่างๆเกือบสิบอย่าง เสริฟพร้อมผักสดๆ ใครกินแบบนี้ได้เที่ยวเที่ยวได้สบาย นอกจากอาหารริมถนนแบบนี้ก็มีร้านอาหารจีน มีร้านอาหารแบบสั่งได้แบบร้านอาหารบ้านเรา มีเมนูภาษาพม่าและภาษาอังกฤษด้วยมีราคาบอกในเมนู ผมว่าเที่ยวมัณฑะเลย์สบายใจเรื่องการกินได้เลยครับ อย่างน้อยที่โรงแรมมักมีอาหารเช้าให้ มื้อกลางวันตอนเที่ยวก็หากินริมทางง่ายๆ ส่วนมื้อเย็นก็ดูร้านคนเข้าเยอะๆหน่อย นั่งสั่งอะไรอร่อยๆ แบบคนอื่นสั่งกิน ผมก็ใช้เทคนิคนี้ดูและชี้ตามครับอาหารที่ผมสั่งประจำและสั่งได้ในหลายประเทศคือข้าวผัด(Fried rice) สั่งเป็นภาษาพม่าคือ “ทมินจอ” ภาษาเขมรคือ “บายชา” ภาษาเวียดนามไม่ค่อยมีข้าวผัดนะที่ผมเจอ เอาล่ะทีนี้ก็ไม่อดในพม่าแล้ว และที่พิเศษสุดคือเบียร์สดพม่าแก้วละ 15 บาทเท่านั้น และยังอร่อยด้วย ตามร้านที่มีโฆษณาหน้าร้านเข้าไปสั่งได้เลย ย้ำนะแบบขวดไม่อร่อยเท่าเบียร์สด สำหรับร้านที่ผมชอบไปนั่งมากสุดคือร้านที่หัวมุมของโรงแรมฟอร์จูนโฮเต็ล (31st Street, Between 82nd and 83rd, เซ็นทรัล มัณฑะเลย์, มัณฑะเลย์) ตรงหัวมุมนะ อาหารอร่อยราคาไม่แพงครับ