ASSAM(อัสสัม)

แบกเป้ตามไทพ่าเก รัฐอัสสัม อินเดีย Tinsukia (ตินซูเกีย) ห่างกูวาฮาติ 480 กิโลเมตร และห่าง อรุณาจัล 84 กิโลเมตร มีทั้งคนที่พูดภาษาฮินดี้และอัสสัม ภาษาอัสสัมคือภาษาที่พูดกันในรัฐอัสสัม เมืองนี้มีห้างสรรพสินค้าและอาคารใหม่จะถูกสร้างขึ้น เมืองนี้เป็นเมืองชา นอกจากนั้นยังมี ส้ม ขิง ผลไม้ และข้าว ผมเดินทางด้วยรถประจำทางจากเมืองมากาไรก้า และมักที่โรงแรม Hotel Center Point สามคืน ไม่ได้จองโรงแรมมาก่อน ใช้วิธีดูรายชื่อโรงแรมใน Google map และเลือกโรงแรมที่ทำเลกลางเมือง ก็ได้มาเป็นโรงแรมนี้ กลางเมือง ติดตลาด ทำเลดี ปลอดภัยดีเยี่ยม มีร้านอาหารและเป็นห้างสรรพสินค้าด้วย ในเมืองตินซูเกียผมได้เดินเล่นถนนคนเดิน เดินตลาด กินอาหารท้องถิ่น สามวันในเมืองนี้เห็นหลายอย่างของชาวอัสสัม (ชมคลิป) ผมพักที่เมืองนี้ 3 คืน เพียงพอที่จะหาข้อมูลคนไทยในเมืองนี้ได้ และผมก็เหมารถที่ติดต่อผ่านโรงแรมไปยังหมู่บ้านไทยฟาเก เพื่อตามหาคนไทย และเป็นความสำเร็จของผมที่ตามหาคนไทยในอินเดียจนพบ และได้นอน ได้เข้าครัวกินข้าวกับชาวไทยในเมืองนี้ด้วย mr.hotsia เที่ยวสะใจ

Read More

ชาวไทพ่าเก เป็นชาวไทกลุ่มหนึ่งที่อพยพมาอาศัยอยู่ที่ประเทศอินเดีย โดยอพยพเข้าทางทิวเขาปาดไก่ ทางตอนเหนือของประเทศพม่าปัจจุบัน ถิ่นเดิมของชาวไทพ่าเกอยู่ที่เมืองเมาหลวง ต่อมาได้ติดตามกษัตริย์อาหมมาอยู่ที่เมืองกอง (โมกอง) บริเวณถ้ำผาใหญ่ และผานั้นเป็นผาอันเก่าแก่มาก จึงได้ชื่อว่า ชาวไทพ่าเก ถึงปี พ.ศ. 2358 จึงอพยพข้ามทิวเขาปาดไก่จึงอพยพสู่เมืองนุนสวนคำ ตั้งถิ่นฐานอยู่ที่รัฐอรุณาจัลประเทศ ต่อมาถูกน้ำท่วมบ้านเรือนเสียหาย จึงอพยพมาอยู่ริมลำน้ำจิก ครั้งอังกฤษเข้ามาปกครองเมืองนุนสวนคำ จึงย้ายไปอยู่ริมแม่น้ำทิหิงจนถึงปัจจุบัน หมู่บ้านไทพ่าเกใต้ ตั้งอยู่ในตำบลชัยปุระ ชาวไทพ่าเกใต้เป็นกลุ่มคนไทในอินเดียที่พูดภาษาไทได้ และใช้ในชีวิตประจำวันด้วย ชาวไทพ่าเกใต้นับถือพระพุทธศาสนา การแต่งกายของชาวพ่าเกใต้ ผู้หญิงจะนุ่งผ้าซิ่นลาย ผู้ชายนุ่งโสร่งแบบพม่า หรือมิฉะนั้นก็จะนุ่งโจงกระเบนขาว หรือที่เรียกว่า ผ้าโธตีแบบฮินดู บ้านเรือนของชาวพ่าเกใต้ ที่หมู่บ้านพ่าเกใต้ มีลักษณะบ้านแตกต่างจากบ้านของชาวไทอาหมในโกหาติ คือเป็นแบบไทยในชนบท คือปลูกแบบยกพื้นมีใต้ถุนสูง มีนอกชานนอยู่นอกบ้าน ตัวบ้านทำด้วยไม้จริง และไม้ไผ่ หมู่บ้านไทพ่าเกเหนือ ชาวบ้านที่นั้นยังพูดภาษาไทพ่าเกอยู่ แต่คำเก่าเริ่มสูญไปเรื่อย ๆ ส่วนคำใหม่ก็ไม่มีใครคิดขึ้น จึงมีคำจากภาษาอัสสัม ภาษาพม่า และภาษาอังกฤษปะปนอยู่มาก และในวันข้างหน้าภาษาไทที่นี้อาจจะสูญไปก็ได้ เพราะภาษาไทพ่าเกจะมีชีวิตต่อไปได้ ภาษามักต้องขยายตัวเพิ่มคำขึ้นในภาษา ถ้าสร้างเองไม่ทัน หรือไม่เหมาะก็มักต้องยืมภาษาอื่นแต่ถ้าไม่มีการสร้างใหม่ ไม่นานก็จะกลายเป็นภาษาตาย และเลิกใช้กันในที่สุด คนไทในพ่าเกเหนือเก่งแต่การทอผ้าฝ้าย แต่ทอไหมไม่เป็น และไม่สันทัดในการเลี้ยงไหม ซึ่งต่างจากชาวไทอาหมที่ทอผ้าไหมเก่งมาก สังคมของไทพ่าเกเหนือเป็นสังคมเครือญาติของไทพ่าเกเหนือมีสูงมาก…

Read More

แบกเป้เที่ยวเมืองกูวาฮาติ(Guwahati) รัฐอัสสัม(ASSAM) อินเดีย Margherita(มากาไรก้า) เป็นเมืองเล็กๆ ขึ้นกับอำเภอตินซูเกีย(Tinsukia) ในรัฐอัสสัมของอินเดีย ไม่มีอะไรเช่นธุรกิจการท่องเที่ยว เมืองที่ล้อมรอบด้วยภูเขา, สวนชาป่าและแม่น้ำ Dihing แต่ก็มีสนามกอล์ฟที่สวยงาม การขาดการท่องเที่ยวเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากกิจกรรมการก่อการร้ายในสถานที่ห่างไกลที่อยู่ใกล้เคียง Margherita มีชื่อเสียงในการพัฒนาเหมือง ถ่านหิน เป็นอุตสาหกรรมที่ใหญ่ที่สุดที่นี่ นอกเหนือจากนี้มีไม้อัดขนาดเล็ก และอุตสาหกรรมและสวนชา โรงแรมดีสุดที่ผมพักในเมือง Margherita(มากาไรก้า) คือโรงแรม New Hotel Blue Moon ชั้นล่างเป็นร้านอาหาร ชั้นบนเป็นโรงแรม ราคาคืนละ 300 บาทโดยประมาณ หากนอนห้องแอร์ก็ประมาณ 400-500 บาท เท่าที่ผมเดินสำรวจโรงแรมนี้ดีที่สุดในตัวเมือง ห่างจากตัวเมืองไปทางตะวันตกประมาณ 1 ชั่วโมง มีหมู่บ้านคนไทยชื่อว่า บ้านป่าหวายมุข (Powai Mukh) ผมเช่ารถเจ้าของโรงแรมไปกลับในราคา 700 บาทช่วงบ่ายวันที่ไปถึงไปเที่ยวและตามหาคนไทย เจอแต่สื่อสารเข้าใจกันไม่ดีนัก ผมยังนัดมาพักในอีกวันหนึ่งและทำอาหารพักอยู่กับชาวบ้านเลย แต่เขาโทรมายกเลิกกลางคืน เนื่องจากมีงานไหว้โลหะของชาวฮินดู คนไทยที่นี่นับถือฮินดู ทำให้ผมต้องยกเลิกและไม่ได้นอนบ้านคนไทยในเมืองนี้ แต่ไปนอนที่บ้านไทฟาเกในอีกเมืองหนึ่ง mr.hotsia เที่ยวสะใจ

Read More

แบกเป้เที่ยวเมืองดิบูร์การ์ รัฐอัสสัม อินเดีย แบกเป้เที่ยวเมืองดิบูร์การ์ รัฐอัสสัม อินเดีย เมืองดิบูร์กา(Dibrugarh) เป็นเมืองและเป็นสำนักงานใหญ่ของอำเภอดิบูร์กา รัฐอัสสัมในอินเดีย ที่รู้จักกันดีในฐานะเมืองชาของอินเดีย ถือว่าเป็นเมืองใหญ่ในภาคตะวันออกของอินเดียเป็นศูนย์กลางอุตสาหกรรมของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย เป็นศูนย์กลางของอุตสาหกรรมการสื่อสารและการดูแลสุขภาพของภูมิภาคอัสสัมบน ตั้งอยู่ห่างกูวาฮาติ(guwahati) 439 กม. ไปทางตะวันออก เมืองนี้เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของรัฐอัสสัมของอินเดีย เมืองดิบูร์กา(Dibrugarh) เป็นเมืองเชื่อมต่อกับส่วนที่เหลือของประเทศอินเดีย สามารถเดินทางได้ทั้งโดยทางรถไฟ ถนน และการขนส่งทางอากาศ ทำให้การทำหน้าที่เป็นประตูสู่ภาคตะวันออกของรัฐอัสสัม ที่นี่มีเที่ยวบินระหว่างประเทศจาก เมืองดิบูร์กา(Dibrugarh) ไปยังกรุงเทพฯและสิงคโปร์ ผมเดินทางมายังเมืองนี้ก่อนขึ้นรถไปเพื่อนตามหาคนไทยในเมืองมาการิก้า(Margherita) และเดินทางด้วยรถยนต์ย้อนมายังเมืองตินซูเกีย(Tinsukia) ผมพักที่เมืองดิบูร์กา(Dibrugarh) 1 คืน พักที่โรงแรมนาธา(Hotel Natraj hotel) ราคาโรงแรมในเมืองนี้ถูกกว่าเมืองใหญ่ในอินเดีย ผมเดินเล่นในตัวเมือง กินอาหารท้องถิ่น ดูวิถีชีวิตคนเดินถนน mr.hotsia เที่ยวสะใจ

Read More

กูวาฮาติ (Guwahati) เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของรัฐอัสสัมและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย เป็นเมืองท่าเรือแม่น้ำที่สำคัญและเป็นหนึ่งในเมืองที่เติบโตเร็วที่สุดในอินเดียตั้งอยู่บนฝั่งใต้ของ แม่น้ำพรหมบุตร เป็นเมืองหลวงของรัฐอัสสัม และเป็นที่นั่งทำงานของรัฐบาลของรัฐอัสสัม กูวาฮาติอยู่ระหว่างแม่น้ำพรหมบุตรและเชิงเขาของที่ราบสูงซิลลอง มีสนามบินนานาชาติไปทางทิศตะวันตก ผมเดินทางด้วยสายการบินจากสิริกูรีมุ่งหน้ามาที่เมือง guwahati พักที่ guwahati 1 คืนและเดินทางไปยังดีบูกาในวันถัดไปผมพักอยู่ที่โรงแรม Hotel Ambarish Grand Residency โดนการจองผ่าน booking.com เป็นโรงแรมที่อยู่กลางเมือง ปลอดภัย เดินเล่นได้สะดวก พนักงานดูแลดี มีร้านอาหารอยู่ฝั่งตรงข้าม การเดินทางในเมืองนี้ผมแนะนำให้ใช้ Taxi ของ Uber ให้เราซื้อซิมของอินเดีย และใช้ซิมมือถือนั้นการการสมัครอูเบอร์ (Uber taxi) จากนั้นจะไปไหนก็ให้ใช้ app uber บนมือถือเรียก จะได้ราคาที่ถูกกว่าเรียก Taxi ตามท้องถนน เพราะจะโดนกดขี่ราคา ไม่ว่าจะเมืองไหนๆ ก็มีโอกาสโดนฟันราคาทั้งนั้น mr.hotsia เที่ยวสะใจ

Read More

รัฐอัสสัม (ASSAM) เป็นรัฐทางตะวันออกเฉียงเหนือของสาธารณรัฐอินเดีย โดยมีเมืองหลวงคือทิสปุระ(Dispur) จริงๆออกเสียงดิบูก้าร์ อยู่ในเขตเมืองคูวาหตี(Guwahati) อยู่ทางตอนใต้ของหิมาลัยตะวันออก รัฐอัสสัมมีลุ่มแม่น้ำพรหมบุตร แม่น้ำพารัก และตำบลครรพี กับเขาจาชาร์เหนือ ปัจจุบันมีพื้นที่ 78,438 ตารางกิโลเมตร เกือบเท่ากับพื้นที่ของไอร์แลนด์ หรือออสเตรีย รัฐอัสสัมรายล้อมด้วยรัฐพี่น้องทั้งเจ็ด อันได้แก่ อรุณาจัลประเทศ, นาคาแลนด์, มณีปุระ, มิโซรัม, ตริปุระ และ เมฆาลัย รัฐเหล่านี้เชื่อมต่อกับส่วนอื่นๆ ของอินเดีย โดยผ่านพื้นที่แคบ ในเบงกอลตะวันตก ที่เรียกว่า “คอไก่” อัสสัมยังมีชายแดนร่วมประเทศภูฏาน และบังกลาเทศ มีวัฒนธรรม ประชากร และภูมิอากาศในลักษณะเดียวกันกับภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รัฐอัสสัมมีชื่อเสียงด้านแหล่งใบชา ปิโตรเลียม ไหมอัสสัม และความหลากหลายทางชีวภาพ ทั้งนี้ยังประสบความสำเร็จในการอนุรักษ์แรดนอเดียว จากสภาพสูญพันธุ์ในอุทยานแห่งชาติกาจิรังคา (Kaziranga National Park), เสือในอุทยานแห่งชาติมนัส (Manas National Park) และจัดหาแหล่งอาศัยสุดท้ายของสัตว์ป่าสำหรับช้างเอเชียด้วย อัสสัมเริ่มเป็นที่นิยมมากขึ้นในฐานะแห่งท่องเที่ยวชมสัตว์ป่า และทั้งกาจิรังคาและมนัส ก็เป็นมรดกโลก นอกจากนี้ อัสสัมยังเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะป่าต้นสาละ และผลิตภัณฑ์จากป่าไม้ ซึ่งปัจจุบันมีจำนวนลดลงมาก อัสสัมเป็นพื้นที่ซึ่งมีฝนตกชุก จึงมีพืชพรรณที่อุดมสมบูรณ์…

Read More