ลาวไก (LAO CAI)

จังหวัดลาวไกเป็นจังหวัดทางเหนือของเวียดนาม ซาปาก็อยู่ในจังหวัดนี้ด้วย ซาปาอยู่ห่างจากลาวไกประมาณ 36 กิโลเมตร ลาวไกมีสถานีรถไป ใครมาจากฮานอยหรือจะไปฮานอยต้องมาที่ลาวไกก่อนครับ ลาวอยู่ติดๆกับชาวแดนจีน ทีแรกผมมองเห็นตกสูงๆเกือบร้อยชั้นคิดว่าเมืองลาวไกมีแบบนี้ด้วยหรือ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เป็นตึกที่อยู่ที่เมืองจีนครับ ผมเห็นนักท่องเที่ยวไม่ว่าจะซื้อทัวร์จากไหนมาเที่ยวบัคห่า หรือซาปา เมื่อมาที่ลาวไกจะไปฝากกระเป๋ากองรวมกันที่ร้านใหญ่ๆที่อยู่แถๆสถานีรถไฟ ร้านนี้ work สำหรับนักท่องเที่ยวมากมีอินเตอร์เน็ต wifi ที่เร็วสุดๆ อ้อลืมบอกไปว่าที่ประเทศเวียดนามบล็อกเฟสบุ๊ค การ Block Face book ทำให้เล่นเฟสบุ๊คใม่ได้ หากใครอยากเล่นก็ต้องสมัคร VPN ใช้งานเอง ค่าบริการ VPN ของประเทศต่างๆ ราคาเฉลี่ยเดือนละ 300 บาท (10 USD) ที่ลาวไกช่วงเย็นๆในวันที่อากาศดีๆจะมีร้านย่านสถานีรถไฟขายอาหาร เบียร์ อยู่หลายร้าน นักท่องเที่ยวช่วงรอรถไฟก็นั่งเล่นกินดื่มร้านเหล่านี้ เพราะรถไฟจากลาวไกไปฮานอยจะทยอยออกไปเรื่อยๆ จนถึงสามทุ่มกว่าๆครับ mr.Hotsia เมษายน 2554

Read More



รถไฟจากลาวไกมาฮานอย

การเดินทางระหว่างฮานอยลาวไก (ลาวก่าย) เพื่อนต่อไปเที่ยวซาปา หรือจากซาปามาฮานอย นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะเดินทางโดยรถไฟ ผมเห็นชาวเวียดนามก็ยังมาโดยรถไฟเช่นกัน เพราะสะดวกแค่หรับตื่นเดียวก็ถึงที่หมายแล้วครับ รถไฟของเวียดนามมีสี่ชั้น (Level) อย่างดีสุดคือรถไฟตู้นอนห้องหนึ่งมีสี่เตียง แบบนี้เรียกว่า Soft Bed แบบนี้เป็นแบบห้องโนแมนติกเปิดโคมไฟสวยๆ ราคาประมาณ 800 บาท ห้องมีเตียงซ้ายขวาเป็นเตียงแบบสองชั้น ประตู้ห้องล๊อคได้นอนอย่างปลอดภัยครับ อย่างที่สองคือ Hard Bed ห้องหนึ่งจะมีหกเตียงเตียงละ 3 ชั้น นอนได้ห้องละ 6 คน ห้องแบบนี้ที่ Mr.Hotsia นั่งมาจากลาวก่าย ค่อนข้างแคบไปนิดแต่เมื่อหลับแล้วก็เหมือนกันหมดครับ ส่วนอีกสองชั้นเป็นตู้ธรรมดาไม่ใช้ตู้นอนไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวนิยมนั่ง นักท่องเที่ยวจะนั่งแต่ soft bed ทั้งนั้น หากเต็มก็ไปนั่ง Hard bed หากเต็มก็ไปจองวันอื่นๆแทน ขนาดผมมา Hard bed ยังมีนักท่องเที่ยวต่างชาติแต่สามสี่คนเองในตู้นี้ ผมมารถเที่ยวสามทุ่มยี่สิบ จะมาถึงฮานอยเช้า แต่หากเป็นเที่ยวที่เร็วกว่านี้จะถึงฮานอยตอนตีสี่ตีห้า ผมแนะนำให้มาเที่ยวสามทุ่มกว่าน่าจะพอดีครับ การลงรถไฟหากต้องการเดินมาที่พักที่ทะเลสาบฮานอยด้วยตัวเอง ให้ลงก่อนถึงฮานอย 1 สถานีแล้วจะเดินนิดเดียวก็ถึง เวลาจำหากข้ามแม่น้ำแดงใหญ่ก็ลงได้เลย อย่าสับสนก่อนมีน้ำแต่จะข้ามแม่น้ำเหมือนกันตาแคบๆ อันนี้ไม่ใช่นะ ผมลงผิดมาแล้วครับ mr.Hotsia เมษายน…

Read More



เมืองด่งฮา จังหวัดกว๋างจิ

เมืองด่งฮา จังหวัดกว๋างจิ เมืองด่งฮา (Dongha) จังหวัดกว๋างจิ (Quangtri) เป็นเมืองที่คนไทยรู้จักเป็นอย่างดีเพราะว่าจากมุกดาหารข้ามฝั่งแม่น้ำโขงไปคือสะหวันนะเขต จากสะหวันนะเขตเมื่อเข้าสู่เวียดนามจะต้องเจอเมืองนี้ก่อนที่จะไปยังเว้ดานังฮอยอัน เมืองด่งฮา (Dongha) จังหวัดกว๋างจิ (Quangtri) จึงเสมือนเป็นเมืองหน้าด่านซึ่งชาวเมืองส่วนหนึ่งสามารถพูดภาษาลาวได้นั่นคือพูดภาษาไทยได้นั่นเอง สภาพตัวเมืองเป็นเหมือนเมืองทางผ่านที่มีถนนสายหลักผ่านไปยังด่านนางเมื่อผ่านมาถึงเมืองดงฮาจะมีโรงแรมประมาณ 4-5 แห่งอยู่ริมถนนทั้งซ้ายและขวาราคาโรงแรมตั้งแต่ 300 บาทขึ้นไปมีโรงแรมใหญ่อยู่แห่งหนึ่งด้วย คือโรงแรม Mường Thanh Grand Quang Tri Hotel เป็นบอดี้เป็นโรงแรม 4 ดาวราคาคืนละพันกว่าบาท โรงแรมในเวียดนามหาดเป็นโรงแรมใหญ่หน่อยระดับนี้จะมีบริการซาวน่าและร้านนวดอยู่ในโรงแรมด้วยกิจกรรมที่ควรทำเมื่อมาเที่ยวเมืองนี้ให้ไปเดินตลาดเช้าและตลาดเย็นซึ่งอยู่ติดกับแม่น้ำย่อยจากแม่น้ำ thach han ทั้งตลาดเช้าและตลาดเย็นเป็นตลาดแบบชาวบ้านไม่ใช่ตลาดขายส่งเน้นขาให้ชาวบ้านซื้อไปทำกินดังนั้นท่านจะเห็นวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวดงหาว่าเขาอยู่อย่างไรกินอย่างไรกันกลางตัวเมืองของจังหวัดนี้เป็นสวนสาธารณะให้ชาวเมืองวิ่งออกกำลังกายส่วนร้านอาหารในเมืองมีร้าน 2 แบบคือร้านแบบคนจีนและร้านแบบคนเวียดนามผมไม่เห็นร้านอาหารมากนักแนะนำให้เดินไปกินอาหารในตลาดเช้าได้เลยส่วนมื้อเย็นก็กินร้านอาหารจีนกลางเมืองตรงนั้นที่ผมเคยกิน ให้ดูตามพิกัด gps ครับด้านบนของรูป Mr.Hotsia เที่ยวสะใจ มกราคม 2559

Read More



ตลาดบัคห่า

ตลาดบัคห่าอยู่ห่างจากเมืองลาวไกไป 36 กิโลเมตร มีรถประจำทางวิ่งจากลาวไกไปและกลับทุกวันวันละหลายเที่ยว ตลาดบัคห่าเป็นตลาดที่ชาวเขาในละแวกนั้นมาซื้อของและขายของ ตลาดบัคห่าในวันนี้มีนักท่องเที่ยวไปเดินเยอะครับ ทั้งพักที่นั่นเลยและซื้อทั่วไปกลับ แต่ตลาดก็ยังคงเสน่ห์เอาไว้ได้เหมือนเดิม ยังมีชาวเขาเผ่าต่างมากกว่านักท่องเที่ยว ตลาดบัคห่าเป็นตลาดที่รวมของกิน ของใช้ที่จำเป็นของชาวบ้านชาวเขา มีทั้งคนมาซื้อของขายของ ส่วนใหญ่เป็นพืชผัก ผลไม้ บางคนก็จูงม้ามาซื้อของเพื่อขนของกลับบ้าน แต่ก็ไม่มากครับผมเห็นไม่กี่ตัวเอง ตลาดบั๊กฮาผมเห็นชาวเขาที่แต่งชุดเต็มยศสีส้มๆ นิยมกินอ้อยกันมาก ผมก็เลยลองขอซื้อต่อเขามาชิมดูบ้าง อ้อยที่นี่เปลือกไม่แข็งสามารถใช้ฟันปลอกกินแบบสมัยเด็กได้เลยครับ ที่ตลาดบักหามีร้านอาหารสำหรับคนท้องถิ่นเป็นร้านขายเครื่องในหมูส่วนใหญ่ ชาวบ้านที่มากินส่วนใหญ่จะเตรียมข้าวสวยมาจากบ้าน แล่นเป็นร้านขายเครื่องในหมูส่วนใหญ่ ชาวบ้านที่มากินส่วนใหญ่จะเตรียมข้าวสวยมาจากบ้าน แล้วก็มาซื้อเฉพาะกับข้าวที่ร้านกิน ส่วนผู้ชาวก็จะจับกลุ่มกันเหล้ากันตามร้านขายหมู ผมนึกภาพที่เขาต้องทำงานทำนาเหนื่อยมาทั้งสัปดาห์ พอถึงวันอาทิตย์วันพักผ่อนก็เลยฉลองกันหน่อย เพื่อนฝูงต่างหมูบ้านก็มารวมกันที่นี่อะไรประมาณนั้นประจำทางมาเที่ยวก็น่าสนใจครับ ที่บัคห่าถึงแม้เป็นเมืองเล็กๆ แต่ก็มีโรงแรม ที่พัก ร้านอาหาร ร้านกาแฟเพียงพอให้นักท่องเที่ยวพักที่นี่ได้ โรงแรมที่บัคห่าอยู่ที่วันละ 10 USD ส่วนกาแฟก็แก้ละ 20-30 บาทแล้วแต่ร้านครับ ผมเห็นฝรั่งนั่งรถประจำทางจากบัคห่ามาพักที่ลาวไก แสดงว่าพักที่ลาวไกแล้วนั่งร ตลาดบัคห่าเปิดเฉพาะวันอาทิตย์หรือซันเดย์มาเก็ต ใครจะมาเที่ยวตลาดนี้ต้องกะเวลาให้พอดี ที่ตลาดซาปาจะเป็ดวันเสาร์ครับ ส่วนใหญ่เที่ยววันเสาร์ที่ซาปาแล้วมาเที่ยววันอาทิตย์ที่ตลาดบัคห่า การมาเที่ยวตลาดบัคห่ามีทั้งมานอนค้างคืนที่นี่หรือแบบผมที่ซื้อทัวร์จากซาปามาเที่ยวตลาดบัคห่าตอนกลางวัน แล้วทัวร์ไปส่งผมที่ลาวไกตอนเย็น เพื่อผมนั่งรถไฟจากลาวไกไปฮอนนอยอีกที mr.hotsia พ.ค. 2554

Read More



เดินทางจากเดียนเบียนฟูมาซาปา

การเดินทางมาเที่ยวซาปาผ่านทางเดียนเบียนฟู เป็นทางเลือกที่ดีสำหรับผู้มีเวลามาก เพราะจะได้แวะเที่ยวเมืองต่างๆระหว่างทางมาด้วย สำหรับการเดินทางมาจากประเทศไทย ผมใช้เส้นทางเชียงของ ข้ามมาทางห้วยทราย แล้วนั่งรถประจำทางมาอุดมไชย พักอุดมไชย 1 คืน นั่งรถจากอุดมชัยมายังเมืองขวา แขวงพงสาลีในวันรุ่งขึ้น จากเมืองขวานั่งรถไปเดียนเบียนฟูเช้ามืดพักเที่ยวเดียนเบียนฟูวันสองวัน แล้วถึงเดินทางมายังซาปาเวียดนามหนือ รถจากเดียนเบียนฟูมาซาปาจะออกวันละครั้ง เป็นรถมินิแวน 20 ที่นั่ง ออกเวลาประมาณ 6.30 น. ไม่มีรถกลางคืน เวลาซื้อตั๋วให้ไปซื้อตั๋วหน้าขนส่งเดียนเบียนฟูเลย เจ้าหน้าที่จะออกตั๋วให้ สามารถซื้อล่วงหน้าได้ผมว่าน่าจะ 1 วัน ตอนที่ผมเดินทางมาซาปาผมซื้อตอนเย็นก่อนวันเดินทาง แล้วอีกวันไปขึ้นรถได้เลย ผมเห็นบางคนไม่มีตั๋วแล้วคนเก็บเงินเรียกเก็บเงินตอนอยู่บนรถ อันนี้ไม่ได้ใจเรื่องราคา ระหว่างทางจะผ่านป่าเขาตลอดทาง วิวสวยๆหลายแห่ง รถจะแวะกินมะม่วงระหว่างทาง 1 ครั้ง กินข้าวเที่ยงด้วย อาหารมีให้เลือกทั้งข้าว และเฝอ ที่ร้านอาหารเที่ยงร้านข้างๆคนน้อยกว่า เดินไปซื้อได้ ดูเหมือนไม่วุ่นวายและราคาน่าจะถูกกว่าครับ เมื่อมาถึงซาปาให้เดินไปทางตลาดซาปาซึ่งแหล่งที่พักจะอยู่แถวๆนั้น หากไปไม่ถูกจำไว้ว่า “ดีเจอะเอ๋อเดา” ไปตลาดทางไหน แล้วไปตามมือผู้ที่ชี้บอกทางครับ Mr.Hotsia เมษายน 2554

Read More



ตลาดซาปา-หล่าวกาย(Lào Cai)

สีสันของซาปาอีกย่างคือตลาดสดซาปา จริงๆตลาดนี้มีทุกวันแต่คนจะเยอะและมีสีสันมากที่สุดคือวันเสาร์(ตลาดบัคห่าวันอาทิตย์) ตลาดนี้จะมีชาวเขาเผ่าต่างๆมาเดินซื้อของ มีทั้งที่ขายประจำที่ขายให้นักท่องเที่ยวและเข้ามาซื้อของจริงจังแล้วกับบ้านไป ผมชอบเผ่าหนึ่งที่หมวกแดงๆ ดูแล้วขลังมาก ผมลงรูปให้ดูด้านล่างเห็นไหมขลังสุดๆ เช้าๆวันเสาร์ลองมาเดินชมตลาดดูครับมีของแปลกให้ดูชมเยอะ แต่หากวางแผนการท่องเที่ยวไม่ตรงวันเสาร์ก็วันไหนก็ได้ มาเช้าๆหน่อยจะได้บรรยากาศดีๆ กลับบ้าน ตลาดซาปาตั้งอยู่กลางเมืองซาผา หากไปไม่ถูกก็ถามหา SAPA Market หรือหากถามคนเวียดก็ “ดีเจอะเอ๋อเดา”Mr.Hotsia เมษายน 2554

Read More



หมู่บ้านกั๊ตกั๊ต (cat cat village)

ที่ซาปามีชาวเขาอยู่จำนวนมาก ผมเห็นชาวม้งเยอะเหมือนกัน หมู่บ้านที่เป็นท่องเที่ยวและโด่งดังคือหมู่บ้าน Cat Cat ออกเสียงว่ากั๊ตกั๊ต ที่นี่อยู่ห่างจากซาปา 3 กิโลเมตร จะเดินไปเที่ยวหรือเช่ามอเตอร์ไซค์ไปก็ได้ครับ ผมลงแผนที่หมู่บ้านท่องเที่ยวให้แล้วด้านล่าง การท่องเที่ยวหมู่บ้านขึ้นได้สองทางผมแนะนำให้ขึ้นจากจุดที่หนึ่งเดินลงเขาเที่ยวหมู่บ้านจนถึงจุดสุดท้ายที่ 14 ส่วนผมเช่ามอไซค์เที่ยว เลยขับเลยไปเที่ยวที่น้ำตกซิลเวอร์เลย เพราะว่าทำเวลาไปเที่ยวหมู่บ้านคนไทยใน Ban Ha ต่อคับ หมู่บ้านนี้ผมว่าไม่ค่อยมีไรน่าสนใจมากเพราะเหมือนๆกับชาวม้งบ้านเรา ที่น่าสนใจและสวยงามคือน้ำตก Silver สวยครับ ตรงจุดชมวิวน้ำตกมีการแสดงของชาวเขาเผ่าม้งด้วย แต่ต้องเสียเงินเข้าไปชม mr.hotsia เมษายน 2554

Read More



ถ้ำฟองญา เวียดนาม

ถ้ำฟองญา เวียดนาม นักท่องเที่ยวทุกคนต้องไปเที่ยวถ้ำฟองญา ซึ่งอยู่ใน อุทยานแห่งชาติฟ็องญา-แก๋บ่าง (Phong Nha-Ke Bang) เป็นอุทยานแห่งชาติของประเทศเวียดนามที่ได้รับลงทะเบียนเป็นมรดกโลกเมื่อปี พ.ศ. 2546 ตั้งอยู่ในอำเภอโบ๊จักและอำเภอมิญฮว้า จังหวัดกว๋างบิ่ญ และติดชายแดนประเทศลาว ห่างจากกรุงฮานอยมาทางใต้ประมาณ 500 กิโลเมตร เป็นกลุ่มหินปูนมีขนาดพื้นที่ 857.54 ตารางกิโลเมตร อุทยานนี้มีชื่อเสียงในความสวยงามของถ้ำที่มีอยู่เป็นจำนวนมาก และยังเป็นสถานที่ 1 ใน 2 ของโลกที่เป็นหินปูนที่มีลำธารใต้ดินขนาดใหญ่อุทยานแห่งชาติฟ็องญา-แก๋บ่างได้รับขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 27 เมื่อปี พ.ศ. 2546 ที่กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา เพราะเป็นตัวอย่างที่เด่นชัดในการเป็นตัวแทนของขบวนการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญทาง ธรณีวิทยาหรือวิวัฒนาการทางชีววิทยา และปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ต่อสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติที่กำลังเกิดอยู่ เช่น ภูเขาไฟ เกษตรกรรมขั้นบันได Mr.Hotsia เที่ยวสะใจ มกราคม 2559

Read More



นาขั้นบันไดซาปา

จุดเด่นสุดๆของซาปาคือนาขั้นบันได ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เจอเต็มไปหมด ที่ซาปาเขาใช้ความทำนา หากขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยวก็เจอควายกำลังไถนา ทำนา มีชาวเขาทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ช่วยกันทำนา ช่วงเวลาที่เที่ยวแล้วจะเห็นนาขั้นบันไดสวยๆ คือมีแดดออก ซึ่งที่ซาปานี้จะต้องมาในหน้าร้อน แล้วนาขั้นบันไดจะสวยยิ่งขึ้นครับ ในหน้าหนาวก็จะมีหมอกลงสวยไปอีกแบบ สรุปไปทั้งสองฤดูเลยละกัน จุดที่หน้าขั้นบันไดเยอะหน่อยคือทางไปบ้านชาวไทย(ไต) Ban HO (ดูแผนที่ซาปา) จะเป็นถนนเรียบหน้าผาสูง ทางขวามือจะเป็นนาขึ้นบันไดยาวนับสิบๆกิโลเมตรตลอดเส้นทางไปหมู่บ้าน หากมองไปข้างล่างสูงหลายร้อยเมตรเป็นนาขั้นบันไดและหมูบ้านชาวเขาสลับคนกันนิดๆ เป็นภาพในความฝันของคนทั่วโลกเลยครับ Mr.Hotsia เมษายน 2554

Read More



คนไตย(ไทย)ในซาปา

เป็นเรื่องที่ผมไม่รู้มาก่อนเลยครับว่าที่ซาปาจะมีคนที่พูดภาษาไทยกันรู้เรื่องเข้าใจความกัน ก่อนหน้านี้ที่ผมไปเดียนเบียนฟู เจอชาวไทยดำที่เดียนเบียนฟู ก็สุดยอดไปแล้วครั้งหนึ่ง มาถึงซาปาได้ดูจากแผนที่เห็นเขียนบอกว่า “TAY” น่าจะเป็นชาวไตย หรือชาวไทย เลยตัดสินใจเช่ามอเตอร์ไซค์เพื่อตามหาหมู่บ้านนี้ให้จงได้ แล้วก็ทำสำเร็จได้ไปค้นพบหุบเขาชาวไทยในซาปา เป็นอะไรที่ผมตื่นเต้นมากๆอีกครั้งหนึ่งครับ ชาวไตยที่ซาปาคนละเรื่องกับไทยดำที่เดียนเบียนฟูเลยครับ ที่ซาปาไม่ได้เกล้าผมสูง ไม่ได้ใส่กางเกงดำ ดังนั้นไทยที่ซาปาไม่ใช่ลาวโซ่งที่บ้านเรา แต่ผมว่าเป็นคนไทยที่อพยพมาจากแหล่งเดียวกันกับที่ชาวไทยที่ประเทศไทยอพยพมาครับ เพราะใช้ภาษาแบบเดียวกัน ทำไข่เจียวก็แบบเดียวกัน ชาวไทยที่นี่นับถือผีเรือนบนบ้าน เหมือนกับบ้านผมที่บางบ่อก็นับถือผีเรือนแบบโบราณเหมือนกัน ภาษาที่ใช้หากเป็นคำดั้งเดิมเหมือนโบราณจะใช้เหมือนกันแต่จะผันเสียงจากเสียงเองไปเป็นเสียงไม้ตรีเช่น ปู่ชาวไทยที่นี่จะเรียก “ปู๊” คำว่าไก่จะเรียกว่า “ไก๊” ทำให้การสื่อสารคุยกันเข้าใจกัน ผมค้นพบชาวไทยในหุบเขานี้รู้สึกตื่นเต้น ผมอยากรู้ว่าคนไตที่นี่เขากินอยู่กันอย่างไร เลยไปซื้ออาหารมาให้เขาทำให้กิน ที่ผมชอบคือไข่เจียวที่นี่เหมือนไข่เจียวบ้านเรามาก หอมอร่อยในแบบฉบับของไข่เจียวไทยหรือไตยครับ ผมได้ไปเดินดูของบนบ้านชาวไต เขาจะมียุ้งข้าวเก็บข้าวเปลือกไว้กินทั้งปี ยุ้งเหมือนที่บ้านผมที่เคยใช้ตอนเด็กๆ อุปกรณ์ต่างๆที่ใช้ตามบ้านเรือนแบบอดีตมาปรากฏที่หมู่บ้านไตที่ซาปานี้หมดทุกอย่าง ทำให้ผมเสมือย้อนเวลากลับไปมืองไทยในอดีตยังงัยอย่างงั้นเลยครับ ทั้งท้องนาที่เห็นควายกำลังไถนาและอื่นๆ เป็นการท่องเที่ยวย้อนเวลาชัดๆ สำหรับคนที่ต้องการมาเที่ยวแบบ Mr.Hotsia ผมลงแผนที่ไว้ให้นะครับ ชาวไตอยู่ที่หมู่บ้าน “BAN HO” ผมสัณฐานว่าคำว่า BAN ก็คือบ้านนั่นเอง Ban Ho village อยู่ห่างจากเมืองซาปาไปทาตะวันออกเชียงใต้ประมาณ 30 กิโลเมตร เช่ามอเตอร์ไซค์ขี่ไปได้ หรือจะไปนอนพักที่นี่ก็ได้ แต่ข้อมูลการพักผมยังสับสน เพราะทางเจ้าของโรงแรมบอกว่าหากจะพักต้องมีไกด์ด้วยเท่านั้น ไม่งั้นตำรวจเวียดนามมาตรวจเจอมีปัญหา ส่วนที่หมู่บ้านไตมีที่พักเป็นแบบ…

Read More