กิจกรรมที่ผมชอบทำเมื่อไปเที่ยวเวียดนามคือการสระผม เพราะการสระผมของเวียดนามเขาจะนวดหน้าให้เราด้วย พนักงานบริการส่วนใหญ่จะเป็นสาวสวย บริการสระผม นวดหัว นวดหู นวดหน้า นวดหลัง นวดคอ และก็ได้ฝึกภาษาไปในตัว หากไปเวียดนามเจอร้านตัดผมล่ะก็เข้าไปสระผมเลยครับไม่ปิดหวัง ราคาก็ไม่แง 50-70 บาท ประมาณนั้น มากกว่า mr.hotsia เที่ยวสะใจ พ.ค. 2558
ผมมาเที่ยวพักในตัวเมือง 2 คืน เช้านี้ไปเดินเล่นตลาดเช้า ชมทะเลสาบในเมือง เมืองหลวงของจังหวัดคือเมืองลายเจิว หรือไลเจา เมืองที่ผมมานอนพัก ผมพักที่โรงแรม “Phuong Thang kinh chao quy khach” โรงแรมกลางเก่ากลางใหม่ในตัวเมืองสามารถเดินไปตลาดเช้าและเดินไปทะเลสาปได้ โรงแรมในเมืองมีหลายแห่งให้เลือก หลายโรงแรมในเวียดนามสมัยนี้มีบริการร้านนวดและคาราโอเกะในตัว โรงแรมแบบนี้ต้องดูเรื่องกลิ่นบุหรี่ ต้องเลือกให้ดี โรงแรมที่ผมพักไม่มีบริการดังกล่าวครับ ผมแนะนำให้พักในโซนตัวเมือง ไม่ก็ติดทะเลสาบ เพราะตรงทะเลสาบเป็นจุดนั่งเล่น พักผ่อนกลางคืน เช้ากินกาแฟด้วยสะดวกมาก หรือจะเดินหาของกินก็เยอะ แต่จะไกลตลาดสดใหญ่ไปหน่อยนึง แต่ใกล้ขนส่งมากกว่า mr.hotsia เที่ยวสะใจ พ.ค. 2558
ผมมาเที่ยวพักในตัวเมือง 2 คืน เช้านี้ไปเดินเล่นตลาดเช้า ชมทะเลสาบในเมือง เมืองหลวงของจังหวัดคือเมืองลายเจิว หรือไลเจา เมืองที่ผมมานอนพัก ผมพักที่โรงแรม “Phuong Thang kinh chao quy khach” โรงแรมกลางเก่ากลางใหม่ในตัวเมืองสามารถเดินไปตลาดเช้าและเดินไปทะเลสาปได้ โรงแรมในเมืองมีหลายแห่งให้เลือก หลายโรงแรมในเวียดนามสมัยนี้มีบริการร้านนวดและคาราโอเกะในตัว โรงแรมแบบนี้ต้องดูเรื่องกลิ่นบุหรี่ ต้องเลือกให้ดี โรงแรมที่ผมพักไม่มีบริการดังกล่าวครับผมแนะนำให้พักในโซนตัวเมือง ไม่ก็ติดทะเลสาบ เพราะตรงทะเลสาบเป็นจุดนั่งเล่น พักผ่อนกลางคืน เช้ากินกาแฟด้วยสะดวกมาก หรือจะเดินหาของกินก็เยอะ แต่จะไกลตลาดสดใหญ่ไปหน่อยนึง แต่ใกล้ขนส่งมากกว่า mr.hotsia เที่ยวสะใจ พ.ค. 2558
อาหารการกินของชาวลายเจิว มื้อเช้าผมเดินเล่นไปเจอเขาขายข้าวเหนียวหน้าหมูหยอง(Xoi – Xôi) เป็นข้าวเหนียวนึ่งร้อนๆ โรยหมูหยองลงไป เดินไปอีกร้านเจอ Banh cuon cha nong เป็นหมูย่างกินกับข้าวเกรียบปากหม้อเวียดนาม มื้อเช้าผมจัดไปสองอย่าง มื้อเที่ยงเดินลงมากินข้าวผัดร้านหน้าโรงแรม ข้าวผัดใส่เนยอร่อยดี ส่วนมื้อเย็นจัดเต็มด้วยร้านริมถนน ทำอาหารปรุงใหม่ ทั้งผัดเต้าหู้ ไก่ต้ม คนที่นี่นิยมกินอาหารทำใหม่ร้อนๆ Xôi หรือ Xoi คือข้าวเหนียวไปนึ่ง มีสีสันต่างๆ ไม่ใช่สีขาวอย่างเดียว มูนใส่เหลือการเติมแต่งสีเขาใช้ ใบสับปะรด , ผัก ที่มีเฉพาะรู้จักกันในกลุ่มชาติพันธุ์ (Tay) , ชาติพันธุ์ไทย , Muong ส่วนผสมอื่น ๆ เช่นถั่วเขียวผสมถั่วสีดำ, ถั่ว, เนื้อปลา, ข้าวโพด, มะม่วง, ทุเรียน ฯลฯ ใส่อะไรกินได้อร่อยหลายอย่าง เช่น เบคอน , ไข่ , เนื้อหมูติดมัน ข้าวเหนียวแบบนี้เป็นเป็นอาหารที่เป็นที่นิยมในหลายประเทศในเอเชีย ในประเทศลาวและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย , รวมทั้งในเวียดนามเหนือ ชาวไทยและชาวลาวมักจะใช้ไปกับผลไม้บางอย่างเช่นข้าวเหนียวมะม่วง, ข้าวเหนียวทุเรียนกล้วย บางคนชนกลุ่มน้อยในประเทศเวียดนามเช่นไตย…
เป็นจังหวัดพื้นที่ชายแดนของตะวันตกเฉียงเหนือของ เวียดนาม ตอนเหนือติดสาธารณรัฐประชาชนจีน ตะวันตกและตะวันตกเฉียงใต้ติดเดียนเบียน ตะวันออกของติดลางไก(Lao Cai) ตะวันออกเฉียงใต้ติดเย็นไบ๋(Yen Bai) จังหวัดลายเจิว(Lai Chau) ตั้งอยู่ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนาม ตั้งอยู่ 450 กม. จากกรุงฮานอยไปทางทิศเหนือ ภูมิประเทศเป็นภูเขามีที่ราบบ้าง จังหวัดลายเจิว(Lai Chau)มีสภาพภูมิอากาศที่ค่อนข้างร้อนอบอ้าว อุณหภูมิเฉลี่ยทั้งปีอยู่ที่ประมาณ 21 ° การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม จังหวัดลายเจิว(Lai Chau)มี 20 กลุ่มชาติพันธุ์ มีชีวิตทางวัฒนธรรมแบบดั้งเดิม จังหวัดลายเจิว(Lai Chau) มีเขาสูง 1,500 เมตร มีเมฆ หมอกสี่ฤดูกาล ในที่สูงหุบเขาที่ไม่ใช่ในตัวเมืองอากาศบริสุทธิ์เย็นสบายตลอดทั้งปีเช่นที่ราบสูงบาปโฮจังหวัดลายเจิว(Lai Chau) มียอดเขาสูงหลายแม่น้ำน้ำตกเป็นจำนวนมากเช่นยอด Fansipan (3.143m)มีน้ำพุร้อน น้ำแร่ ที่ท่องเที่ยวอันดับหนึ่งที่การท่องเที่ยวเวียดนามแนะนำคือ “sin ho” เป็นหมู่บ้านชาวเขา มีความสวยงามเพราะมีหมอกที่ดูงาม นักท่องเที่ยวนิยมมาเที่ยวตลาดนัดวันอาทิตย์ (Sunday market) นอกจากนี้ยังมีถ้ำ Tien son (Tien son cave) อยู่ในอำเภแ Tam Duong ในจังหวัดลายเจิวมีเทศกาล Xen…
ตลาดนี้มีทั้งเช้าถึงเย็นส่วนใหญ่เป็นตลาดขายผลไม้ที่อยู่ตลอดวัน เช้ามีปลาขาย หมู ไก่ อาหารทะเล เมืองนี้อุดมไปด้วยผลไม้ ใครที่เป็นคนชอบผลไม้มาเมืองนี้ไม่ผิดหวัง ผมไปเดินตลาดตอนบ่ายสอง และตอนเช้าแค่ผ่านไปขึ้นรถไปซาเด๊ก (SA DEC) แค่ถ่ายรูปผ่านๆ แต่ก็ไปเจอลูกโกโก้มาผ่าให้ชมและชิมดูครับ ยอมรับว่าไม่ได้ตื่นมาเดินตลาดเช้าเมืองนี้เพราะเดินมาหลายตลาด วันนี้ไม่ไหว นอนหลับยาวครับ อิอิ เที่ยวสะใจ mr.hotsia มกราคม 2555
ผมเดินเล่นริมแม่น้ำโคเตียน (Co Chien river) นั่งกินลูกชิ้นริมแม่น้ำ แล้วก็นั่งเรือข้ามฝากเล่นไปอีกฝั่ง เพื่อจะได้ชมพระอาทิตย์ตกดินตอนที่อยู่กลางแม่น้ำ ค่าเรือก็ไม่เสีย เพราะเข้าคงเก็บขาขึ้นอีกฝั่ง ผมไม่ได้ขึ้นเลยไม่เสีย ค่าเรือไม่กี่บาทครับ ปรากฏว่าเป็นวันที่อาทิตย์ตกดินสวยมาก ท้องฟ้าเป็นสีทองสะท้อนกับผิวน้ำ ประทับใจในการมาเที่ยวจังหวัดหวิงลองอีกจังหวัดหนึ่ง mr.hotsia มกราคม 2555
จังหวัดหวิงลองจังหวัดที่อยู่กึ่งกลางของสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง หรือ Mekong delta เมืองหลวงคือเมืองหวิงลอง (vinh long) อยู่ในสันดอนเดียวกับจังหวัจร่าวิญ ทางทิศตะวันตกของจังหวัดเบ๋นแจ เป็นเมืองที่สวยงามด้วยแม่น้ำสายใหญ่ที่ไหลผ่านคือแม่น้ำโคเตียน (Co Chien) ที่เมืองหวิงลองมีสะพานแขวนยาวมากข้ามแม่น้ำโขงโคเตียน (Co chien) ข้ามไปจังหวัดเบ๋นแจ (Ben Tre) มองจากตัวเมืองเห็นเป็นสัญลักษณ์ของเมืองนี้อย่างสวยงาม จังหวัดหวิงลองเป็นจังหวัดไม่ใหญ่มีคนอาศัยล้านกว่าคน เมืองนี้เป็นเมืองอุดมสมบูรณ์มาก มีผลไม้ให้เลือกกินมากมาย ขนาดลูกโกโก้ที่หาไม่ง่ายนักยังมีขายที่ตลาดเมืองนี้ หากได้ไปเดินในตลาดเมืองหวิงลอง (vinh long) จะเห็นแม่ค้าวางผลไม้ขายเต็มไปหมด ส้มโอ , เงาะ , ป้ายชื่อ , มังคุด , มะม่วง , ส้ม ผลไม้เหล่านี้ผมเห็นเขาใส่เรือใหญ่แบบเรือมาดมาจอดที่ท่าเรือที่อยู่ติดกับตลาด แต่คงมีการขนด้วยรถมากขึ้นแล้ว ที่เมืองหวิงลองมีสวนสาธารณะริมแม่น้ำที่เป็นจุดเด่น ใหญ่ มีจอทีวีขนาดใหญ่ดูได้ทั้งสนาม ริมแม่น้ำทำเขื่อนและแต่งให้เป็นที่นั่งเล่นชมวิวอาทิตย์ตกดิน ผมนั่งเรือข้ามฝากไปอีกฝั่งของแม่น้ำหรือจังหวัดเบ๋นแจ (Ben Tre) แล้วรอให้อาทิตย์ตกดินตอนอยู่บนเรือท้องฟ้าเป็นสีทองสวยงามที่สุด ติดกับสวนสาธารณะริมแม่น้ำขนาดใหญ่ มีห้างชื่อดังคือห้างโคออป (Coop mart) มีคนไปเดินซื้อของกันจำนวนมาก ผมก็ไปกาอาหารตุนไว้กินตอนเช้าที่นี่เช่นกัน โรงแรมในจังหวัดหวิงลองอยู่ย่านตลาดราคาไม่แพง ค่าครองชีพของจังหวัดนี้ไม่แพง ไม่มีนักท่องเที่ยวมามากนัก ที่จังหวัดหวิงลองมีทัวร์ไปชมสันดอนแม่น้ำโขง และมีบริการให้นอนโฮมสเตย์กับชาวบ้านชาวเวียดนามกลางสันดอนแม่น้ำโขง…
ตั้งอยู่นอกเมืองอยู่ห่างจากเมือง 7 กิโลเมตร มีรถไปจังหวัดหวัดใกล้เคียงและโฮจิมินห์ ต้องนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่มีอยู่ทั่วไปค่าโดยสายคนละประมาณ 30-40 บาท เป็นสถานีขนส่งเมืองจร่าวิญ(Tra Vinh bus station)ที่ใหญ่ แต่ไม่ค่อยมารถมากนัก ตอนผมมาจากเมืองห่างไกลปากแม่น้ำเหา (Hau river) รถจะมาส่งถึงหน้าตลาดจร่าวิญเลย ไม่ได้ไปส่งสถานีขนส่งเมืองจร่าวิญ(Tra Vinh bus station) mr.hotsia มกราคม 2555
มีหลายวิธีในการเดินทางมายังเมืองจร่าวิญ สามารถนั่งรถมาจากโฮจิมินห์ มาจากเกิ่นเทอ ก่อนเดินทางมาผมอยู่ที่เมืองช็อกจาง ผมเลือกที่จะข้ามแม่น้ำ Co Chien มายังจังหวัดนี้ ผมนั่งมอเตอร์ไซค์ไปยังเมืองปากแม่น้ำระยะกว่า 20 กิโลเมตร แล้วนั่งเรือข้ามไปสันดอนกลางแม่น้ำ บนเรือมีแต่ชาวเวียดนามข้ามไม่มีนักท่องเที่ยว เมืองถึงสันดอนก็นั่งมอเตอร์ไซค์ไปอีกฝั่งของสันดอนต่อเรืออีกรอบ แม่น้ำช่วงนี้กว้างมากๆ หลายกิโลเมตรเลยครับ ไม่มีสะพานข้ามไปมา ต้องนั่งเรือเท่านั้น เหมือนเหยียบฝั่งแม่น้ำคือฝั่งของจังหวัดจร่าวิญแล้ว จากนั้นก็นั่งรถประจำทางเข้ามายังตัวเมืองจร่าวิญ มีชาวบ้านโดยสารเอาจักรยานมาด้วยไว้บนหลังคือรถ เมื่อถึงปลายทางเขาก็เอาลงถีบไปได้เลย ในการเอารถขึ้นเสียค่าบริการบ้างไม่แพงนัก สิ่งที่ผมประทับใจคือตอนนั่งมอเตอร์ไซค์ไปชนบทห่างไกลจากเมืองเห็นวิถีชีวิตชาวบ้านแท้ๆ ตอนนั่งเรือก็มีแต่ชาวเวียดนามสัญจรไปมา หลายคนใส่หมวกเวียดนาม รวมทั้งนักเรียนที่สวมชุดอ๋าวหย่ายด้วย (ชุดยาวสีขาว) ทำให้การเดินทางมาครั้งนี้ของ mr.hotsia ได้มาถึงปลายสุดของแม่น้ำโขงอย่างที่ตั้งใจไว้ เป็นแม่น้ำสองสายที่แตกจากแม่น้ำโขง จุดที่ผมไปคือปากแม่น้ำก่อนไหลลงทะเลครับ mr.hotsia มกราคม 2555