ทะเลหมอกผานกแอ่น – ภูกระดึง
สองเท้าก้าวไปในความมืด… ผู้คนมากมายกำลังเดินดุ่มๆ ฝ่าอากาศหนาวออกจาก ศูนย์วังกวางซึ่งเป็นที่ค้างแรม บ่ายหน้าสู่ทิศตะวันออกไปสู่ “ผานกแอ่น” แหล่งนัดพบในทุกเช้าของนักเดินทาง ที่มาเที่ยวบนยอดภูกระดึง เงื่อนไขมีอย่างเดียวคือ “ถ้าตื่นไหว” นะ อากาศยะเยือกตอนเช้าคงทำให้พวกเราไม่อยากโผล่หัวมาจากถุงนอนและไออุ่นของเต็นท์ ผมเองก็เป็นแบบนี้บ่อย ถึงรู้ว่าอีกนิดเดียวมีวิวงามระดับเทพรออยู่ แต่คงต้องอาศัพลังใจปลุกเร้าน่าดูกว่าจะงัดร่างตัวเองรูดซิปเต้นท์ออกมาได้ในที่สุด ภาพชุดนี้ถ่ายในการตะเกียกตะกายขึ้นภูกระดึงหนหนึ่ง ที่ได้สัมผัสหมอกหนา และทะเลหมอกแบบเต็มๆ สมความตั้งใจ บรรยากาศรอคอยพระอาทิตย์ขึ้นก่อนสางบอกตามตรงว่าเยี่ยมมาก เริ่มจาก ทุกอย่างมืดสนิท มีแต่แสงไฟถนนเป็นแนวยาวอยู่ในตัวอำเภอภูกระดึง ที่ทอดตัวยาวอยู่เบื้องล่าง สังเกตให้ดีจะเห็นแสงไฟถนนใหญ่เส้นจังหวัดเลย- ชุมแพ ไกลไปสุดตา ทันใดนั้นก็เหมือนมีแสงเรื่อจางๆ ที่ขอบฟ้าด้านตะวันออก แล้วก็เริ่มเห็นเงาเขาเป็นแนว มองไกลออกไป จะเห็นผานกเค้า ที่เป็นจุดลงรถทัวร์ของหลายต่อหลายคน ตั้งตระหง่านแหลมขึ้นมาอยู่ไกล ๆ ฉากหลังมีภูเขาเรียงราย ตรงริมผ้าด้านหน้าเรา มีต้นสนใหญ่เหยียดกิ่งและใบยาวกลายเป็นฉากถ่ายรูปให้กับผานักแอ่น แม้อาจไม่เด่นเหมือนสนต้นที่ผาหล่มสัก แต่ก็สวยสะดุดตาไม่แพ้กัน ผมว่านะ อารมณ์ที่เห็นขอบฟ้าสุดสายตาในรุ่งสาง มันมีความสุขแบบบอกไม่ถูก สงสัยแบบนี้ล่ะที่ทำให้เวลาเที่ยวป่าเที่ยวภู มันมีเสน่ห์ สมความท้าทายที่ต้องอดทนเดินขึ้นไปด้วยสองขาและลำแข้ง กลายเป็นผู้เสพติดวิวงามๆ และสีสันธรรมชาติแบบไร้แต่งแต้ม ถ้าหน้าเทศกาลช่วงนักท่องเที่ยวมาเยอะๆ ในหน้าหนาว ที่ผานกแอ่นจะมีบริการกาแฟชาร้อน ขาย ให้นักท่องเที่ยวซดแก้หนาว ปลุกสายตาให้ลืมง่วงจากที่งัวเงียออกมาจากเต้นท์ บางคนก็โดนเพื่อนกระชากตัวมาเดินแบบวิญญาณออกจากร่างก็มี วันนั้นทะลหมอกที่ผานกแอ่นสุดยอดจริงๆ เหมือนมีหมอกเป็นระลอกคลื่นอยู่ด้านล่างตรงหน้า เสียฮือฮากับเสียงลั่นชัตเตอร์ดังไม่ขาดระยะ ผานกเค้าเด่นลอยเหมือนโขดหินโสโครกยักษ์กลางทะเลสีขาวนวล…