ตามหาต้นตำหรับแหนมเนืองที่ฮานอย
ตอนที่ผมเดินทางท่องเที่ยวมาถึงหลวงพระบาง ได้ไปชิมแหนมเนืองลาว ร้านวิซุน ตอนไปชิมที่นั่นผมกล่าวไว้ว่า “แหนมเนืองร้านวิชุนดูจากป้ายภาษาลาวเขาเขียนว่า “แนมเนือง” ไม่มี ห. แต่พอมาถึงไทยก็มี ห.หีบเข้าไป เรื่องของภาษาไม่ว่ากันมันเพี้ยนกันไปมาได้ (บางอย่างไม่เพี้ยนเช่น แมว ทั้งไทย ลาว เวียด ต่างพร้อมใจกันเรียกแมว) แหนมเนืองร้านวิชุนมีเครื่องเคียงแบบไทย แต่ที่เห็นเพิ่มขึ้นมาคือปอเปี๊ยะทอด อย่างอื่นเหมือนกันหมด มีกล้วยดิบ กระเทียม พริกขี้หนู หมูก้อนทอดหรือนึ่ง มีขนมจีนด้วย แหนมเนืองร้านวิชุนรสชาตอร่อยแบบของไทยกินไม่ต่างกัน ทั้งน้ำจิ้มและวิธีการกินก็ห่อแผ่นแป้งบางๆกินเหมือนกัน” มาวันนี้เดินทางมาถึงฮานอย ต้องสืบให้ได้เลยว่าต้นตอที่แท้จริงของแหนมเนืองเวียดนามเป็นมาอย่างไร การเที่ยวเวียดนามมีปัญหาอย่างหนึ่งที่ผมพบคือ การสื่อสารของเรากับชาวเวียดนามนั้นลำบากครับ คนเวียดนามไม่ค่อยพูดภาษาอังกฤษกันเลย แม้แต่ร้านอาหารก็ไม่พูดภาษาอังกฤษ อย่างร้านที่ผมไปกินวันนี้ เป็นร้านยอดนิยมของชาวเวียดนาม ที่หน้าตาของอาหารจานนี้คล้ายๆแหนมเนื่องบ้านเรา ผมได้ไปรู้เพิ่มเติมมาว่า ที่ผมไปเจอเขาเขียนแนมเนือง ที่หลวงพระบางน่ะถูกแล้ว จริงๆต้องเขียนแบบนั้น ไม่มี ห. แนมแปลว่า หมูหมัก เนื่องแปลว่าปิ้งย่าง แนมเนืองคือหมูหมักนำไปปิ้งหรือย่าง เวลากินเอามากินกับผักต่างๆ ที่เวียดนามร้านที่ผมไปกินก็มีหมูปรุงรสแล้วนำเอาไปปิ้ง เสร็จแล้วนำมาใส่ในน้ำซุปใสๆ รสออกหวานๆหน่อยๆ แล้วจะมีปอเปรี๊ยะทอดเหมือนที่เจอที่ลาวเลยครับ แต่ที่นี่เขาจะไม่มีแป้งห่อ เขาจะใช้ผักห่อแทน นอกจากกินกับผักสดๆ เขาก็ยังมีผักดองด้วย มีขนมจีนหรือข้าวปุ้นขาวๆ แกล้มเวลากิน โดยส่วนตัวผมรู้สึกชอบเจ้าหมูหมักนะ มันอร่อยหอม…