นั่งรถประจำทางจากเบ๊นแตร (BEN TRE) มา หมีเทอ (My THO) ในการเดินทางบนรถที่เต็มไปด้วยชาวเวียดนามส่วนใหญ่เป็นชาวบ้าน ชาวสวน แม่ค้า เมื่อเราเป็นชาวต่างถิ่นต่างประเทศ เขาก็ชอบที่จะคุยด้วยกะเรา การฝึกภาษาเวียดนามของผมก็ได้ฝึกตอนนี้ด้วย นอกจากฝึกภาษายังได้เห็นวิถีชีวิตของชาวเวียดนามสองฝั่งทาง การเดินทางช่วงข้ามแม่น้ำโขงด้วยสะพานแขวนที่ยาวมาก เป็นวิวที่ดี เตรียมกล้องให้พร้อมสำหรับการถ่ายรูปมุมนี้ mr.hotsia กุมภาพันธ์ 2555
มีอาหารอร่อยที่ขึ้นชื่อคือหมี่หมีเทอ เนื่องจากเมืองหมีเทอ (My Tho) เป็นที่อยู่ของชาวจีนไต้หวันทำให้มีอาหารบะหมี่อร่อยในเมืองนี้ ผมลองชิมแล้วอร่อยครับ บะหมี่แห้งทำได้อร่อย เขาใส่เครื่องเยอะมาก มีกุ้งแห้ง ไว้หมู เครื่องในหมู หมูชิ้นหั่นพอคำ ผัก ถั่วงอก คนเขาก็ดูมืออาชีพ ขายมายาวนาน ผมกินบะหมี่แห้งที่นี่รู้สึกเหมือนได้เป็นส่วนหนึ่งของคนเมืองนี้ กินไปดูคนเมืองนี้ไปด้วย ชอบครับ ส่วนอาหารอื่นๆของเมืองนี้เขานิยมกินข้าวโพดผัด ขายกลางคืนริมแม่น้ำโขงแถวอนุสาวรีย์ แล้วก็ที่เห็นบ่อยคือลูกชิ้นทอดที่โซนที่เดียวกัน ชาวหมีเทอมักจะต้องมากินกันกลางคืน หากไปนั่งกินจะมีรถคาราโอเกะมอเตอร์ไซค์เสียงดีๆมาร้องให้ฟัง ขอเพลงได้ด้วย หมีเทอค่าครองชีพไม่แพง อาหารไม่แพงครับ mr.hotsia กุมภาพันธ์ 2555
อาทิตย์ตกดินแม่น้ำโขงเมืองหมีเทอ (sun set MY THO) เมืองหมีเทอ (My Tho) เป็นเมืองท่องเทียวทางผ่านต่อไปยังเกิ่นเทอ (Can Tho) มีการสร้างสะพานแขวนข้ามแม่น้ำโขงเชื่อมเวียดตามใต้เข้าด้วยกัน สะพานแขวนนี้เชื่อมจังหวัดเตียงยาง (Tien Giang) กับจังหวัดเบ๊นแตร (BEN TRE) มองจากตัวเมืองหมีเทอ (My Tho) ไปทางสะพานแขวน ช่วงอาทิตย์ตกดินสวยงามมาก อาทิตย์ตะตกผ่านสะพานแขวนเป็นแสงสีทอง ลูกกลมโต ชาวหมีเทอชอบที่จะไปนั่งชมวิวตอนช่วงนี้ ผมเห็นชาวหมีเทอกระโดดว่ายน้ำเล่นในแม่น้ำโขงสามคน ว่ายทวนน้ำไปทางสะพานแขวน แสดงถึงความมั่นใจในความสะอาดของแม่น้ำของเขา วิถีชีวิตของชาวแม่น้ำลำคลองผูกพันกับสายน้ำ เหมือนผมที่เกิดและโตแม่น้ำสาขาของคลองสำโรง ที่เชื่อมแม่น้ำเจ้าพระยาและแม่น้ำบางประกง ก็ชอบว่ายน้ำกระโดดน้ำเล่นเช่นกัน แต่สำหรับแม่น้ำโขงโดยเฉพาะปลายน้ำที่กว้างเป็นกิโลๆ ผมหนาวๆครับ mr.hotsia กุมภาพันธ์ 2555